Πριν μπούμε στο review του Indiana Jones and the Great Circle, θα θέλαμε να σας μεταφέρουμε πίσω στο χρόνο για να μπείτε κι εσείς στο κλίμα του παιχνιδιού. Θα πάμε λοιπόν, πίσω στο 1981, στις 12 Ιουνίου συγκεκριμένα. Θα βρεθούμε σε μια κινηματογραφική αίθουσα για να παρακολουθήσουμε το Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark.  Φυσικά, η αίθουσα είναι γεμάτη και δεν ξέρουμε τι μας περιμένει.

Βρισκόμαστε σε μια ζούγκλα στα βάθη της Λατινικής Αμερικής το 1936. Βλέπουμε 3 άντρες να εξερευνούν αλλά δε βλέπουμε το πρόσωπο του ενός, παρά μόνο ακούμε τη φωνή του. Την πρώτη φορά που βλέπουμε ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης άντρας είναι όταν χτυπάει με το μαστίγιό του το χέρι ενός από τους 2 άλλους άντρες για να ρίξει κάτω το όπλο του. Ο μυστηριώδης άντρας δεν είναι άλλος από τον Harrison Ford στον ρόλο του Indiana Jones.

Όσοι έζησαν εκείνη τη σκηνή στον κινηματογράφο τη θυμούνται για μια ζωή. Για εμάς που τότε δεν υπήρχαμε ούτε σαν σκέψη μπορέσαμε να τη ζήσουμε αυτούσια στο Indiana Jones and the Great Circle κάτι που, αν μη τη άλλο, ανέβασε ακόμα περισσότερο την εμπειρία μας με το παιχνίδι. Επιπροσθέτως, για την πρώτη περίπου μισή ώρα κάνουμε ότι ακριβώς έκανε και ο Indy στην ταινία εκείνη και έτσι μπαίνουμε πολύ πιο εύκολα στα παπούτσια του και είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για το τι θα ακολουθήσει.

Βγαίνοντας λοιπόν, από το κλίμα της ταινίας και καθώς μπαίνουμε στη βασική ιστορία του παιχνιδιού, ο Indiana Jones, εμείς στην ουσία, πρέπει με το “καλημέρα” να λύσουμε γρίφους και να δώσουμε μια μάχη η οποία θα μας μεταφέρει στο Βατικανό.

Στα αρνητικά, εάν μπορούμε να το πάρουμε έτσι, οι μάχες στο Indiana Jones and the Great Circle, δεν εφευρίσκουν τον τροχό, και φαίνεται ξεκάθαρα πως ο Indy δεν είναι φτιαγμένος για να πολεμάει. Τρία όπλα έχουμε, ένα όπλο, το αγαπημένο μας μαστίγιο και φυσικά τα, πάντα έμπιστα, χέρια μας. Στις περισσότερες καταστάσεις, βρισκόμαστε σε stealth mode οποίο το όπλο περισσότερο κακό θα κάνει παρά καλό καθώς θα ακούσουν περισσότεροι εχθροί τον πυροβολισμό και θα έρθουν κατά πάνω μας. Το μαστίγιο, σήμα κατατεθέν του Indy, πέρα από τις μάχες χρησιμεύει για να σκαρφαλώνουμε αλλά και να κάνουμε stun τους εχθρούς. Οι γροθιές μας αποτελούν ένα εξαιρετικό μέσο μάχης αλλά ανάμεσα στις μπουνιές και την άμυνα που θα πρέπει να κάνουμε, το stamina πέφτει απελπιστικά γρήγορα. Αυτό το γεγονός δεν είναι κάτι που μας παραξένεψε καθώς ο Indiana Jones είναι στο κάτω κάτω ένας επιστήμονας και όχι πολεμική μηχανή.

Στα του stealth τώρα, είναι εξαιρετικά σχεδιασμένο με τους εχθρούς να δέχονται πισώπλατα χτυπήματα από εκεί που δεν το περιμένουν και, ακόμα ένα εξαιρετικό κατά την άποψή μας, στοιχείο είναι πως, ανάλογα με το τι αντικείμενο είχαμε σηκώσει (σκούπες, δάδες, φτυάρια, τηγάνια κ.α.) είχε και συγκεκριμένα hit points που σημαίνει πως αν δεν θα είχαμε υπολογίσει σωστά απλά θα εκνευρίζαμε τους εχθρούς και θα παίζαμε μπουνιές, ας μας επιτραπεί η πεζή έκφραση.

Ας περάσουμε όμως στο πιο εντυπωσιακό κομμάτι του παιχνιδιού και αυτό δεν είναι άλλο από τον οπτικό τομέα. Όπως και στις ταινίες Indiana Jones, έτσι και στο παιχνίδι, βρεθήκαμε σε πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα, από πυκνές ζούγκλες, ευρωπαϊκές πόλεις εν μέσω Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και στην Αφρική μας έβγαλε ο δρόμος μας. Τα χρώματα είναι ζωντανά, η φύση που μας περίβαλε ήταν πυκνή αλλά όχι σε σημείο να μας “πνίγει”, οι πόλεις, που φυσικά θα έπρεπε να είναι αντιπροσωπευτικές της εποχής καθώς μην ξεχνάτε πως μιλάμε για τα μέσα της δεκαετίας του 30 εν μέσω πολεμικών διαταραχών, ήταν γεμάτες ζωή με NPCs να μας μιλάνε (όχι για να κάνουν διάλογο και όχι απλώς επειδή είμαστε ο Indiana Jones, πρέπει να το παίξετε για να καταλάβετε) και όταν βρεθήκαμε στο Βατικανό υπήρχαν παντού αφίσες με τον Μουσολίνι. Κατά την άποψή μας ήταν εξαιρετική επιλογή των developers να μην βάλουν generic κακούς αλλά ακολούθησαν τις ταινίες κρατώντας τις φιγούρες του παρελθόντος.

Ο Indiana Jones κρατάει τον χαρακτήρα που είχαν χτίσει στις ταινίες ο George Lucas με τον Steven Spielberg, είναι πανέξυπνος, οι γρίφοι άλλωστε είναι το φόρτε του και μέσα στο παιχνίδι οι μηχανισμοί των γρίφων είναι εξαιρετικοί και πολύ προσεχτικά σχεδιασμένοι, είναι ετοιμόλογος, είναι περίεργος να εξερευνήσει τα πάντα γύρω του και φυσικά φοβάται τα φίδια.

Όσον αφορά τις ικανότητες που αποκτάει ο Ιndy μέσα στο παιχνίδι, ο τρόπος για να κάνουμε ένα είδος level up είναι με το να μαζεύουμε collectibles που ήταν από φωτογραφίες του περιβάλλοντος χώρου, αρχαιολογικά ευρήματα και πολλά ακόμα. Τις ικανότητες τις αποκτούσαμε μέσω βιβλίων που βρίσκαμε και θα έπρεπε να “διαβάσουμε” μέσω των πόντων που είχαμε αποκτήσει από τα collectibles.

Εν κατακλείδι, το Indiana Jones and the Great Circle είναι ένα απίστευτα διασκεδαστικό παιχνίδι με πανέξυπνους γρίφους, δράση που αυξομειώνεται πολύ σωστά ανάλογα την κατάσταση και είναι ένας εξαιρετικός φόρος τιμής στις ταινίες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές καθώς συναντάμε πολλούς, εάν όχι όλους τους χαρακτήρες που είδαμε στη μεγάλη οθόνη. Η Bethesda έχει κάνει τρομερή δουλειά στο να κρατήσει το feeling του Indiana Jones και πραγματικά αξίζει να δώσετε την προσοχή σας και να το παίξετε και μετά να δείτε τις ταινίες back-to-back.

Ευχαριστούμε θερμά την AVE Tech για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.