Καλές οι σφαγές, τα μυθολογικά τέρατα, οι σούπερ-ήρωες και τα rogue-like παιχνίδια, αλλά μερικές φορές όταν γυρνάς κομμάτια στο σπίτι από τη δουλειά και θέλεις κάτι μικρό και χαλαρωτικό να σε ταξιδέψει, το γαλλικό studio της Microids έχει το κατάλληλο φάρμακο για την περίπτωσή σου. Η πρώτη και μοναδική επαφή που είχα μέχρι πρόσφατα με game της Microids ήταν το 2002 όταν και από ένα demo CD ενός random τεύχους του PC Gamer, βίωσα την interactive περιπέτεια ενός ντετεκτιβίστικου μυστηρίου. Το εκπληκτικό “Syberia” ήταν κάτι πρωτόγνωρο σαν είδος παιχνιδιού για εμένα και παρόλο που οι ελλιπείς μου γνώσεις στα αγγλικά δεν με άφησαν να το τερματίσω, η απόκοσμη ατμόσφαιρα αυτού του steam-punk κόσμου γεμάτο ατσάλι και καταχνιά με κέρδισαν αμέσως. Που να ήξερα πως μετά από 23 χρόνια θα ξαναερχόμουν σε επαφή με το είδος, πόσο μάλλον σε game της ιδίας εκδότριας.

Το “Amerzone: The Explorer’s Legacy” αποτελεί remake του original τίτλου που κυκλοφόρησε το 1999 και εμπνέεται από το κόμικ Inspector Canardo του Βέλγου σκιτσογράφου Βenoit Sokal. Το game ήταν διαθέσιμο για PC και PS1 και γνώρισε απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία στη γαλλική αγορά, με τους κριτικούς να το εκθειάζουν για τα εντυπωσιακά του περιβάλλοντα και την ατμόσφαιρά του. Έτσι λοιπόν ακολούθησε και το “Syberia”, το δεύτερο πνευματικό δημιούργημα του Sokal, το οποίο εκτυλισσόταν στο universe του “Amerzone”, συνδέοντας για πρώτη φορά δύο παιχνίδια που διαδραματίζονταν στον ίδιο κόσμο, αλλά αποτελούσαν αυτοτελείς δημιουργίες.

Η ιστορία του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα σε μία απομονωμένη περιοχή της Γαλλίας, όπου ως δημοσιογράφος καλείστε να πάρετε συνέντευξη από τον ηλικιωμένο καθηγητή-εξερευνητή Alexandre Valembois. Φτάνοντας με το ποδήλατό σας στον φάρο όπου έχει εγκατασταθεί ο εκκεντρικός οικοδεσπότης σας, οι στιγμές που θα περάσετε μαζί του δεν θα κρατήσουν για πολύ. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, θα σας ορκίσει να κάνετε ένα ταξίδι που εκείνος δεν μπόρεσε, εκπληρώνοντάς έτσι την υπόσχεση που έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του και στους ιθαγενείς κατοίκους της περιοχής του Amerzone.

Ο Valembois ως καθηγητής φυσικής ιστορίας είχε ταξιδέψει στην ανωτέρω περιοχή της Νοτίου Αμερικής (εμπνευσμένη από τον Αμαζόνιο) με τους απέραντους υδροβιότοπους και το μεγάλο Δέλτα και ερχόμενος σε επαφή με τις φυλές που ζούσαν εκεί, τους απέσπασε ένα κειμήλιο ζωτικό για την ύπαρξή τους και την εν γένει πίστη τους. Ένα γιγάντιο αυγό. Ένα αυγό που όταν θα ερχόταν η ώρα να εκκολαφθεί μέσα στο ηφαίστειο της περιοχής, θα έδινε ζωή σε δεκάδες μεγάλα Άσπρα Πουλιά που θεωρούνταν ιερά από τους ιθαγενείς του Amerzone. Η περιπέτεια του Valembois περιπλέκεται και με την παρουσία των δύο τότε φίλων του που τον συνόδεψαν στο ταξίδι του. Ο πρώτος ήταν ο David Mackowski, ένας ιερέας που ήθελε να φέρει τον Καθολικισμό στις φυλές του Amerzone. Ο δεύτερος και κομβικότερος ήταν ο Antonio Alvarez ένας ντόπιος φοιτητής Νομικής που ο Valembois γνώρισε στη Γαλλία και τον συνόδεψε στη πατρίδα του, όπου μετά από ένα αιματοβαμμένο πραξικόπημα ανέλαβε την εξουσία, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να εξαλείψει τις παγανιστικές πεποιθήσεις που επικρατούσαν στους ιθαγενείς.

Το έργο σας είναι ένα και μοναδικό. Να επιστρέψετε το αυγό στον κρατήρα του ηφαιστείου, αποκαθιστώντας έτσι την γαλήνη ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό και εξιλεώνοντας παράλληλα τον Valembois για το κακό που προκάλεσε στην περιοχή με την εμφάνιση του Alvarez και την κλοπή του αυγού. Σύντροφός σας σε αυτό το μεγάλο και δύσκολο ταξίδι θα είναι το Hydrafloat, ένα μεταφορικό μέσο που έφτιαξε ο Valembois και μπορεί να τροποποιηθεί για μετακίνηση σε έδαφος, νερό και αέρα.
Ο τίτλος αποτελεί μία κλασσική point & click περιπέτεια, διαδραματιζόμενη σε first person οπτική. Είστε μέσα σε πανοραμικά περιβάλλοντα που μπορείτε να παρατηρήσετε με την κίνηση της κάμερας και τα εξερευνάτε ανάλογα την ελευθερία που έχετε από το εκάστοτε level design. Κάθε μέρος που θα επισκεφθείτε συνδέεται με το πρώτο ταξίδι του Valembois το 1932 και πρέπει να συλλέξετε στοιχεία και να λύσετε γρίφους για να συνεχίσετε την πορεία σας. Το Hydrafloat είναι κομβικής σημασίας καθώς πρέπει να φροντίσετε να είναι ανεφοδιασμένο και η εξασφάλιση καυσίμου μπορεί να αποδειχθεί ένα ενδιαφέρον challenge ανάλογα την περιοχή. Τα στοιχεία που βρίσκετε σπαρμένα δεν εξυπηρετούν πάντα την συνέχεια της πλοκής, αλλά συνθέτουν ένα πολύ ωραίο backstory για το πως ο Valembois και οι συνεργάτες του έζησαν αυτή την τρελή περιπέτεια.

Οι γρίφοι του “Amerzone” είναι και το βασικό κομμάτι του, με το remake να μας δίνει δύο modes δυσκολίας, αλλά και ένα νέο feature με hints, το οποίο μα την αλήθεια μου χρειάστηκε ουκ ολίγες φορές. Σε αρκετές περιπτώσεις οι επεξηγήσεις των στοιχείων ήταν ασαφείς και σε προβλημάτιζαν, αν και αυτό μπορεί να έγκειται καθαρά στην ικανότητα του παίκτη. Τα επτά levels του “Amerzone” περιλαμβάνουν τον φάρο του Valembois, το ψαροχώρι όπου το Hydrafloat του χάλασε για πρώτη φορά, το χωριό της Puebla, o ποταμός Amerzone, το χωριό Ovo-Volahos όπου μένουν οι ιθαγενείς, οι βάλτοι και το ηφαίστειο. Η κάθε περιοχή έχει τον δικό της χαρακτήρα στον σχεδιασμό, χωρίς όμως κάτι το πολύ εντυπωσιακό. Η μουσική ήταν το στοιχείο που με χάλασε ιδιαίτερα, καθώς αν εξαιρέσουμε τα όμορφα ambient κομμάτια που παίζουν στα λιγοστά cutscenes, το υπόλοιπο 85% του χρόνου, τον οποίο περνάτε σε εξερεύνηση, είναι εντελώς βουβό. Η ιστορία του αν και πολύ ενδιαφέρουσα, ενώ καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις για λίγο εξερευνητής, δεν κλιμακώνεται σε κάτι ιδιαίτερο στο τέλος πέραν της αναμενόμενης έκβασης. Και για να σας προλάβω, κατανοώ πως το concept του game δεν είναι ούτε τα jumpscares ή οι μεγάλες συγκινήσεις, όμως το “Syberia” απέδωσε πολύ καλύτερα την γραμμική του ιστορία με αρκετά plot twists και απρόσμενες αποκαλύψεις. Κάτι που δυστυχώς δεν έχει το “Amerzone” και παρά την μικρή του διάρκεια 7-8 ωρών, σε κάνει να βαριέσαι σε αρκετά σημεία.

Σαν συνολική εμπειρία, το “Amerzone: The Explorer’s Legacy” είναι σίγουρα μία ευχάριστη απόδραση από το χαοτικό gameplay που έχουμε συνηθίσει από όλους τους υπόλοιπους τύπους παιχνιδιών. Σε ταξιδεύει σε έναν φανταστικό κόσμο παράξενων πλασμάτων μέσα από τα μάτια ενός λάτρη των ταξιδιών και της ανακάλυψης. Ο ρυθμός του είναι αργός, ίσως και κουραστικός θα έλεγα, όμως η ατμόσφαιρά του έχει όμορφες πινελιές εδώ κι εκεί που χαρακτηρίζουν το έργο του Sokal. Δεν είναι καλύτερο του “Syberia” σε καμία περίπτωση, όμως είναι ένας εναλλακτικός τρόπος για να δείτε έναν καινούργιο κόσμο μέσα από την κονσόλα σας.

Ευχαριστούμε θερμά την Enarxis Dynamic Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.