Όσο περνάνε τα χρόνια και εμείς μεγαλώνουμε, το gaming εξελίσσεται και αυτό με την σειρά του. Τα χρήματα που δαπανώνται για ορισμένες ΑΑΑ παραγωγές έχουν καταφέρει πολλές φορές να μας κάνουν να αμφισβητούμε τι είναι game και τι είναι ταινία. Και παρόλο που η νόρμα των “μεγάλων” της βιομηχανίας είναι πως αν το παιχνίδι δεν είναι αρκετά cinematic δεν πουλάει, οι gamers έχουμε εκφράσει πολλές φορές τις ενστάσεις μας αναφορικά για το λόγο που κάθε μεγαλεπήβολη παραγωγή πρέπει να αντιστοιχεί σώνει και ντε σε χολιγουντιανό έπος.

Όσο η τεχνολογία προχωράει, πολλοί developers εκμεταλλεύονται τις νέες αυτές δυνάμεις για να δημιουργήσουν ένα ωραίο περιτύλιγμα με κενό περιεχόμενο. Τουτέστιν, εντυπωσιακούς κόσμους με αδιάφορο gameplay. Πολλοί παραπονέθηκαν όταν το sequel του “The Last of Us” εκτυλισσόταν με τέτοιο τρόπο που μόνο videogame δεν θύμιζε. Ήταν αξιομνημόνευτο όμως. Για καλούς και για κακούς λόγους. Και είμαι σίγουρος πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως την φανταστική δουλειά ενός στούντιο όπως αυτό της Naughty Dog, ίσως μόνο ένα άλλο θα μπορούσε να την ξεπεράσει. Δηλαδή άμα ο Neil Druckmann θεωρείται εκκεντρικός, ο διοπτροφόρος τρελάκιας από την Ιαπωνία σε ποια κατηγορία ανήκει?

Πέρασαν αισίως 6 χρόνια όταν μέσα από την πίσσα και την καλλιτεχνική παράνοια του μυαλού του Hideo Kojima, ξεπήδησε το αλλόκοτο αριστούργημα που λεγόταν “Death Stranding”. Ως μάστορας του αλλοπρόσαλλου, ο Kojima το 2019 αποφάσισε πως δεν μας είχε ανατινάξει αρκετά το κεφάλι με το franchise του “Metal Gear Solid” και πρωτοστάτησε στη δημιουργία ενός νέου IP που έφερε τη σφραγίδα της μοναδικής του ματιάς. Η ιστορία του κουβαλητή Sam Porter Bridges μπορεί στη σκέψη πολλών να είχε εγκατασταθεί ως ένα walking simulator meme, όμως για εκείνους που έδωσαν χρόνο στο game να ξεδιπλωθεί, η αλήθεια του βρίσκεται κάπου στη μέση. Ακροβατώντας ανάμεσα στον κόσμο μας και σε μία Παραλία. Mία Παραλία κάπως πιο διαφορετική από αυτήν που θα είχαμε στο μυαλό μας. Εκεί θέλει να μας ταξιδέψει στο sequel του ο Hideo Kojima, με το “Death Stranding 2: On the Beach” να φιλοδοξεί όχι απλά να μας προσφέρει μία ακόμα μοναδική εμπειρία gaming, αλλά και να δώσει νέες κατευθυντήριες στα δημιουργικά studios για το πως να μην απογοητεύουν το κοινό τους.

O τίτλος διαδραματίζεται 11 μήνες ύστερα από το φινάλε του προκατόχου του, με τον Sam να έχει εξαφανιστεί από προσώπου Γης και να ζει απομονωμένος στο Μεξικό. Μοναδική του συντροφιά και η καλύτερη που θα μπορούσε να ζητήσει δεν είναι άλλη από την μικρή Lou, το έμβρυο που κουβαλούσε μαζί του στο αρχικό game. Την ήσυχη ζωή του όμως ως πατέρας θα έρθει σύντομα να διαταράξει η εμφάνιση της Fragile, η οποία τον εντοπίζει και έρχεται για να του ζητήσει μία μεγάλη χάρη. Τον ενημερώνει πως η αμερικανική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει τη συνδεσιμότητα των δικτύων σε ιδιωτικές εταιρίες και πως η εταιρία Drawbridge που η ίδια ίδρυσε έχει αναλάβει το συμβόλαιο για την σύνδεση στο Μεξικό. Ο Sam είναι διστακτικός στην αρχή, όμως η προοπτική να ξαναδεί τον φίλο του Deadman που βρίσκεται σε ένα εργαστήριο στον τελικό του προορισμό στο Μεξικό, τον κάνει γρήγορα να αλλάξει γνώμη. Η άφιξή του εκεί θα συνοδευτεί και με την αποκάλυψη του Deadman για μία ανωμαλία που δημιουργήθηκε από το φαινόμενο του Death Stranding και λέγεται “plate gate”. Με πολύ απλούς όρους είναι μία πύλη τηλεμεταφοράς που αποδεικνύει για πρώτη φορά πως οι ΗΠΑ δεν ήταν η μόνη χώρα που είχε επιζώντες από το κατακλυσμικό γεγονός.

Στην επιστροφή προς το σπίτι του, ένα σοβαρό συμβάν θα φέρει τον Sam αντιμέτωπο με μία νέα πρόκληση. Με την βοήθεια της Fragile και του πληρώματος του σκάφους DHV Magellan, η νέα σας περιπέτεια θα σας περάσει μέσα από την plate gate και θα σας αναθέσει να φέρετε στο chiral network την ήπειρο της Αυστραλίας. Πιστέψτε με, αυτή είναι η πιο spoiler-free σύνοψη της ιστορίας που μπορώ να κάνω. Για όσους δεν κατάλαβαν πρόσωπα και καταστάσεις από αυτά που ανέφερα, σαφώς και η πρόταση είναι να παίξουν το πρώτο game πριν προχωρήσουν στο sequel. Επειδή όμως αυτό έγκειται στην ευχέρεια του καθενός, θα πρότεινα να δείτε το recap που ανέβασε η Sony στο YouTube, καθώς μπορεί να μην κατανοήσετε στο 100% τις σχέσεις των χαρακτήρων, αλλά τουλάχιστον θα έχετε μία πιο καθαρή εικόνα για το τι είναι το φαινόμενο του Death Stranding και τι επιφέρει.

Ο ρυθμός εξέλιξης του story είναι ίσως η καλύτερη αναβάθμιση που μας ήρθε με το “Death Stranding 2”. Ήταν ο κυριότερος λόγος παραπόνων από την πλειονότητα των παικτών που έπαιξαν το πρώτο game, καθώς το παράτησαν προτού βιώσουν το ζουμί αυτής της εμπειρίας. Ο Kojima αυτή τη φορά μας ρίχνει στη δράση με το καλημέρα. Όσοι περιμένετε παρόλα αυτά πως δεν θα βγάλουν κάλλους τα πόδια σας από το περπάτημα κάνετε λάθος. Το courrier στοιχείο του game υπάρχει για να εξυπηρετεί έναν σπουδαιότερο σκοπό, όμως αυτή τη φορά δεν κάνει κοιλιά και ωθεί συνεχώς την πορεία των storylines. Κάθε σας παράδοση, σας δίνει την δυνατότητα να συνδέσετε την εκάστοτε περιοχή με το Chiral Network, με την αξιολόγησή σας σε likes να απεικονίζει και τον τρόπο που διεκπαιρεώσατε την αποστολή σας. Βαθμολογείστε για τη χρήση όπλων, την κατασκευή κτισμάτων αλλά και για το πόσο προσεκτικοί ήσασταν με το φορτίο σας. Όλα αυτά σημαίνουν νέα schematics για gadgets, όπλα, consumables και οχήματα μεταφοράς.

Κάθε βάση έχει συγκεκριμένο αριθμό υλικών, o οποίος αυξάνεται όσο μεγαλώνει η εμπιστοσύνη του Διοικητή της με τον Sam. Τα υλικά αυτά χρησιμοποιούνται για να κάνετε crafting ότι μπορεί να σας φανεί χρήσιμο στο ερημωμένο τοπίο: Σκάλες, καρφιά αναρρίχησης, ειδικές χειροβομβίδες για τα BT’s, assault rifles, snipers, συσκευές αντιβαρύτητας και οχήματα μεταφοράς είναι ορισμένες από τις δεκάδες επιλογές που δεν θα κάνουν καμία παράδοσή σας βαρετή. Νέα προσθήκη είναι τα PCC’s που αποτελούν ουσιαστικά 3-D εκτυπωτές και χρησιμεύουν στη δημιουργία κτισμάτων όπως γέφυρες, ηλεκτρογεννήτριες, watchtowers και ειδικά στέγαστρα που προστατεύουν από την διάβρωση του Timefall. Σαφώς όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν να είστε σε περιοχές συνδεδεμένες με το Chiral Network. Εδώ κουμπώνει πολύ έξυπνα και το μοτίβο της ύπαρξης κτισμάτων από άλλους παίκτες, μεταφέροντας το concept της συνδεσιμότητας και στην δική μας gameplay εμπειρία.

Άλλο ένα αγκάθι του πρώτου “Death Stranding” που βελτιώθηκε αισθητά στο sequel είναι η μάχη. Εκεί που το πρώτο game σας είχε στο περίμενε για κάνα 10ωρο μέχρι να σας δώσει όπλο στα χέρια, εδώ τα πράγματα μπορούν να γίνουν aggressive πολύ σύντομα αν το επιθυμείτε. Θα έλεγα ψέματα αν δεν έλεγα πως οι επιρροές από το “Metal Gear Solid V” φωνάζουν από χιλιόμετρα, αλλά γιατί να μην πενέψεις το σπίτι σου; Με εξέπληξε ευχάριστα η πολύ καλή ΑΙ των εχθρών, οι οποίοι όχι μόνο σε περικυκλώνουν πολύ αποτελεσματικά, αλλά σε βλέπουν και από χιλιόμετρα εάν υπάρχει εχθρικό watchtower στην περιοχή. Θα έλεγα πως πέφτουν σχετικά εύκολα ακόμα και στο Normal level δυσκολίας, όπως και ο Sam παράλληλα που δεν φαίνεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα από τις σφαίρες. Ακόμα πιο εύκολο το κάνει το slo-mo effect που ενεργοποιείται μετά από headshot και σας δίνει την ευκαιρία για εντυπωσιακά multi-kills στην σειρά. Τα snipers και τα όπλα με σχοινιά που παίρνετε στην συνέχεια μπορούν να αλλάξουν εντελώς την προσέγγισή σας προς το stealth του πράγματος, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα έχετε πολλές επιλογές στο sequel για να ξεπαστρέψετε κόσμο. Τα BT’s κυμαίνονται περίπου στα ίδια επίπεδα. Εάν είστε ήσυχοι και τα πλησιάσετε, μπορείτε εύκολα να τα βγάλετε off με 3-4 blood grenades. Αν σας πάρουν χαμπάρι μπορείτε να τους ξεφύγετε γρήγορα με την μηχανή σας, αλλά αν είστε πεζοί τότε τα πράγματα σκουραίνουν λιγάκι.

Ας περάσουμε τώρα στον τεχνικό τομέα. Και τι μπορεί να πει κανείς άραγε για αυτόν τον τεχνικό τομέα; Θεωρώ πως ο τίτλος αδικεί τον εαυτό του από τα άτομα που για την ώρα τον έχουν δει μόνο μέσα από βίντεο. Το κομψοτέχνημα που έχει δημιουργήσει η DECIMA Engine είναι πολύ σπουδαίο για να περιγραφεί με λόγια. Στο μυαλό των περισσοτέρων όταν μιλάμε για υπέρτατο φωτορεαλισμό, ίσως να μας έρχεται το “Red Dead Redemption 2” στο μυαλό. Και όχι άδικα θα συμπληρώσω εγώ. Και επειδή σίγουρα ο παλιός είναι αλλιώς, μη ξεχνάμε πως ο νέος είναι ωραίος και μα τω Θεώ, το “Death Stranding 2” είναι μία ψηφιακή οπτασία. Από την καυτή άμμο του Μεξικού με τις βραχώδεις οροσειρές μέχρι τα τροπικά δάση της Αυστραλίας, το game καταφέρνει να αποτυπώσει ποτάμια, ερημικές σαβάνες, χιονισμένες βουνοκορφές και κατάφυτα μονοπάτια σε έναν μαγευτικό real-time κύκλο εναλλαγής μέρας και νύχτας που θα σας κάνει να χαζεύετε με ανοιχτό το στόμα για κάμποσα λεπτά. Το σημείο που δίνει ρέστα βέβαια είναι τα ακραία φυσικά φαινόμενα που θα αντιμετωπίσετε ουκ ολίγες φορές όπως αμμοθύελλες, φωτιές, υπερχείλιση ποταμών, καταρρακτώδεις βροχές και σεισμοί. Η φωτογραφία και η τοποθέτηση της κάμερας σε ανάλογες στιγμές είναι μαεστρική και σε συνδυασμό από τα εφέ του DualSense σας κάνουν ένα με τον Sam.

Kαι πως τέτοια setpieces να μην είναι επικά όταν συνοδεύονται και από την αντίστοιχη μουσική επένδυση; Το μεγαλύτερο σκέλος του soundtrack πιστώνεται στον Γάλλο μουσικό και στιχουργό Woodkid, o οποίος μαζί με τον Σουηδό συνθέτη, Ludvig Forssell, έντυσαν το “Death Stranding 2” με ατμοσφαιρικές δημιουργίες που πλαισιώνουν κάθε σημαντική στιγμή στο παιχνίδι. Δείγμα της ιδιοφυΐας του Woodkid αυτή την φορά, είναι συγκεκριμένα κομμάτια που αλλάζουν το beat τους ανάλογα με την σκηνή που εκτυλίσσεται, ηρεμώντας ή προσθέτοντας ένταση ανάλογα με τις δικές σας κινήσεις.

Το All-Star cast του πρώτου τίτλου επιστρέφει με τους Norman Reedus, Lea Seydoux, Troy Baker και Guillermo Del Toro, ενώ νέες προσθήκες είναι αυτές των Elle Fanning, Luca Marinelli, Alissa Jung και του Αυστραλού σκηνοθέτη George Miller. To motion-capture του game καταφέρνει να βάλει τα γυαλιά στον πρώτο τίτλο, με ερμηνείες που θα σας συνεπάρουν, θα σας συγκινήσουν και θα σας εκπλήξουν με την τεχνική τους αρτιότητα.

Θα ήταν ίσως ακόμα καλύτερο για εμάς αν ζούσαμε αυτό το αριστούργημα και με ελληνική μεταγλώττιση, όμως δυστυχώς το “Death Stranding 2” περιορίζεται μόνο σε ελληνικούς υπότιτλους και ελληνικά μενού. Σαφώς και είναι σπουδαίο το ότι υπάρχει ελληνική υποστήριξη λόγω Sony, όμως ο πρώτος τίτλος μας καλόμαθε με την μεταγλώττιση και θα θέλαμε να υπάρχει και συνέχεια. Κάτι ακόμα που θα ήθελα να αναφέρω στα αρνητικά είναι ο δύστροπος χειρισμός της μηχανής στις βραχώδεις περιοχές, όπου κόλλαγε σε ανεξήγητα εύκολες διαβάσεις με χαμηλούς βράχους και δεν ανταποκρινόταν στην εντολή του άλματος για να ξεκολλήσει. Επίσης, ο χειρισμός του Sam κατά την διάρκεια της μάχης είναι κάπως “βαρύς”. Το dodge του χαρακτήρα πραγματοποιείται όταν έχει σημαδεμένο το όπλο του, κάτι που δεν γινόταν άμεσα πολλές φορές, με την κάμερα επίσης να δυσκολεύει λίγο τα πράγματα.

Δύο αρνητικά σημεία παρόλα αυτά είναι πολύ λίγα για να χαλάσουν την εμπειρία σας με το έργο του Hideo Kojima. Ανέφερα στην εισαγωγή πως καμιά φορά τα παιχνίδια δεν χρειάζεται να είναι κινηματογραφικές παραγωγές για να φαίνονται φαντεζί στα μάτια του καταναλωτή. Τις περισσότερες (αν όχι όλες) φορές, το gameplay είναι η καρδιά ενός τίτλου. Είναι αυτό που θα σε τραβήξει και θα σε κάνει να αφιερώσεις τον πολύτιμο χρόνο της διασκέδασής σου. Δεν χρειάζονται όλα τα παιχνίδια να έχουν βαριά νοήματα και αλληγορίες. Κάποια όμως το χρειάζονται. Κάποια παιχνίδια που έχουν από πίσω ανθρώπους που μέσα από την ιστορία τους θέλουν να σου ανοίξουν τα μάτια και να σου χτυπήσουν ένα καμπανάκι. O Kojima εκ φύσεως είναι ένας διακριτικός δημιουργός, παρόλο που με τα έργα του βρωντοφωνάζει αυτό που η ιαπωνική του ιδιοσυγκρασία δεν του επιτρέπει να εκφράσει με λόγια.

Το “Death Stranding 2: On the Beach” είναι η μακάβρια συνειδητοποίηση της καταστροφικής φύσης του ανθρώπου απέναντι στον πλανήτη που τον φιλοξενεί και η φρικτή ψευδαίσθηση πως οι οπτικές ίνες μπορούν να φέρουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Μια ατάκα της Fragile μπορεί να σας περιγράψει άριστα το πνεύμα του τίτλου: “Καλά είναι τα ολογράμματα, αλλά σα την αγκαλιά δεν έχει”. Τα διαφημιστικά promos του game μας ρώτησαν σαρκαστικά: “Should we have connected?” Σε έναν κόσμο πληροφορίας, όπου όλοι μας μπορούμε να αισθανόμαστε πιο κοντά, ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε γιατί αυτές οι παραλληλόγραμμες συσκευές που μας συνδέουν καταφέρνουν εν τέλει να μας κρατούν τόσο μακριά…

Ευχαριστούμε θερμά την PlayStation Greece για την παροχή του key code για τις ανάγκες του review.