Η τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου που μας πέρασε ήταν αν μη τι άλλο ο ορισμός της “ονειρικής” για την Sony. H πολυπόθητη ανακοίνωση του “Marvel’s Wolverine” μπορεί να μας έβγαλε την ψυχή σχεδόν ένα χρόνο μέχρι να ευοδωθεί, όμως θεωρώ πως άξιζε και με το παραπάνω την αναμονή. Και επειδή τα συσσωρευμένα νεύρα πρέπει να ξεσπούν με κάποιο τρόπο, η Sucker Punch μάς έφερε την φθινοπωρινή δροσιά του Οκτωβρίου με το ιδανικότερο φάρμακο. Με το θρόισμα των φύλλων και τον καιρό να ντύνεται στις αποχρώσεις των κίτρινων φύλλων και του γκρίζου ουρανού, η έλευση του “Ghost of Yōtei” ήταν η ζεστή αγκαλιά που θα έψαχνε κάθε gamer για τις κρύες νύχτες που διαγράφονται στον ορίζοντα.

Θεωρώ (και κυρίως ελπίζω) πως δεν υπάρχει άνθρωπος που διαβάζει τώρα αυτές τις αράδες, που να μην έχει παίξει το αριστουργηματικό “Ghost of Tsushima”. Η περιπέτεια του Jin Sakai που μας συνεπήρε το 2020 με την υπέροχη ιστορία του και τα μαγευτικά τοπία του νησιού Tsushima, είναι ίσως η πληρέστερη gameplay εμπειρία που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από έναν story-driven τίτλο. Οι καινοτομίες που έφερε στον τρόπο πλοήγησης, στη μάχη, αλλά και στην εν γένει minimal παρουσίαση του UI είχαν ως αποτέλεσμα μία κινηματογραφική πανδαισία που εύκολα θα ζήλευε και ο σπουδαίος Akira Kurosawa. Η τιμητική βράβευση όλων των συντελεστών του τίτλου από την κοινότητα της Tsushima για την εξαίρετη απεικόνιση του τόπου και των παραδόσεών του, λέει πάρα πολλά. Τόσο για τον πηγαίο σεβασμό του ιαπωνικού λαού στις αξίες και στα διδάγματα των προγόνων τους, όσο και για την αφοσίωση των developers στο να αποδώσουν την κουλτούρα και τα πιστεύω μίας χώρας με ιστορία χιλιετιών. Πέντε χρόνια αργότερα, και το “Ghost of Yōtei” είναι γεγονός, με την Atsu να παίρνει την σκυτάλη από τον Jin και να μας ταξιδεύει 300 και πλέον χρόνια πιο μετά, για να μας διηγηθεί την δική της ιστορία.

Η χρονολογία είναι στα 1603, την περίοδο των Εzo, και κάτω από την σκιά του όρους Yōtei, ένα νεαρό κορίτσι με αιματοβαμμένο πρόσωπο και ένα katana καρφωμένο στον ώμο θα ορκιστεί εκδίκηση. Το ονομά της είναι Atsu και σαν άλλη Νύφη βγαλμένη από το Kill Bill, θα κάνει τα πάντα για να εξολοθρεύσει όλα τα μέλη της συμμορίας των Yōtei Six, που της στέρησαν την οικογένειά της πριν από 16 χρόνια. O τίτλος δεν χρονοτριβεί με ιδιαίτερες συστάσεις αναφορικά με τα γεγονότα του παρελθόντος και σας βάζει κατευθείαν στη δράση, με τις flashback σκηνές κατά τη διάρκεια του story να εξιστορούν σιγά-σιγά τί συνέβη στην πρωταγωνίστριά μας. Προφανώς και δεν γίνεται να αποκαλύψω περεταίρω, καθώς ναι μεν θα φάτε spoilers, αλλά κυρίως γιατί θέλω να μιλήσω ακόμα περισσότερο για τον κόσμο του “Ghost of Yōtei”.

Αν μου έλεγε κανείς ότι οι developers της Sucker Punch είχαν βάλει εσωτερικό στοίχημα για το ότι οι παίκτες θα τραβάνε περισσότερο φωτογραφίες, παρά θα παίζουν, θα τους πίστευα δίχως σκέψη. Ξέρω πως θα γίνω γραφικός προσπαθώντας να περιγράψω την ομορφιά του κάθε τοπίου, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να περιγραφεί αν δεν την δείτε εσείς οι ίδοι με τα μάτια σας. Κάθε σημείο του χάρτη είναι σαν πίνακας ζωγραφικής, κάθε ριπή του ανέμου που σας καθοδηγεί είναι ένα μυστηριώδες κάλεσμα για μία νέα ανακάλυψη και κάθε κίνηση του katana σας σχίζει την μαγευτική σιωπή των κοιλάδων του Hokkaido. Τεχνικά ο τίτλος δεν έχει δικαίωμα να είναι τόσο αψεγάδιαστος. Αν ο προκάτοχός του στο PS4 μπορούσε να αποδώσει τέτοια ομορφιά, μπορείτε να καταλάβετε τι έβλεπαν τα ματάκια μου για μία εβδομάδα. Ο σχεδιασμός κάθε περιοχής ρίχνει σαγόνια. Από φθινοπωρινά δάση και ανθισμένα λιβάδεια, μέχρι απόκρημνες πλαγιές και χιονισμένες οροσειρές, το “Ghost of Yōtei” είναι χωρίς υπερβολή μία ωδή στο Photo Mode. Τα features που έκαναν την εξερεύνησή μας ιδιαίτερη στον πρώτο τίτλο επιστρέφουν, με τις αλεπούδες να μας οδηγούν σε νέα charms, τις θερμές πηγές να αναβαθμίζουν την υγεία μας και το κόψιμο στήλων bamboo να βελτιώνουν το spirit. Όλες αυτές οι επιλογές σάς ωθούν αβίαστα στο να ανακαλύψετε τον τεράστιο χάρτη, με τα άσπρα λουλούδια στις πεδιάδες να δίνουν ένα φυσικό boost στην ταχύτητα του αλόγου σας, κάτι που ταιριάζει γάντι στη φιλοσοφία του τίτλου. Νέα προσθήκη είναι τα bounty contracts, τα οποία σας επιβραβεύουν με κοσμητικές παραλλαγές για το katana σας, τεμάχια ρουχισμού ή μάσκες και φυσικά χρήματα. Η Atsu μπορεί πλέον να στήσει camp, να τζογάρει στο Ζeni Hajiki, να ζωγραφίσει πίνακες sumi-e, να παίξει shamisen (μουσικό όργανο) και να επιλύσει διάφορους γρίφους για να βρει τον επόμενο προορισμό της, τοποθετώντας π.χ ένα κομμάτι σκισμένου χάρτη πάνω στον δικό μας χάρτη, ώστε να ταιριάξει την τοποθεσία. Ορισμένες ενδιαφέρουσες μικροπροσθήκες θα έλεγα, που όμως παύουν να σε συγκινούν μετά την 10η φορά που θα ασχοληθείς μαζί τους.

Αυτό που σίγουρα θα σας συγκινήσει και με το παραπάνω είναι η μάχη. Το “Ghost of Yōtei” καταργεί το σύστημα της “στάσης μάχης” του προκατόχου του, έτσι ώστε να αφομοιώσει το νέο οπλοστάσιο που προσφέρει. Πλέον, ο κάθε τύπος εχθρού αντιμετωπίζεται καλύτερα εάν έχετε το κατάλληλο όπλο. Και οι επιλογές είναι μπόλικες. Πλέον μπορείτε να χρησιμοποιήσετε yari (δόρυ), kusarigama (λεπίδα δεμένη σε μακριά αλυσίδα), odachi (μακριά σπάθα), αλλά και teppo (τουφέκι). Τα δύο τόξα για κοντινές και μακρινές αποστάσεις είναι ξανά διαθέσιμα, με την έξτρα επιλογή να μπορείτε πλεόν να κουβαλάτε δύο katanas. H κάμερα είναι βελτιωμένη, με το FOV να αποτρέπει άκυρους θανάτους από τυφλά σημεία και το νέο lock mode να βοηθάει πολύ επίσης. Προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι ήμουν 100% ενθουσιασμένος με το γεγονός ότι αναγκάζεσαι να χρησιμοποιείς συγκεκριμένα όπλα για την εκάστοτε περίσταση, αλλά θέλω να πιστεύω πως αυτό το mechanic εφαρμόστηκε για να προσδώσει ποικιλία στις αναμετρήσεις. Και μιλώντας για αναμετρήσεις, είναι σίγουρα πιο satisfying από ποτέ, με το DualSense να κουβαλάει σκληρά στο κομμάτι του ηχητικού immersion. To αίμα πετάγεται με κάθε σας χαρακιά, με τον αέρα να αντιδρά σε κάθε σας βήμα ή κίνηση του katana. Τα εφέ φωτιάς είναι πολύ εντυπωσιακά και απλώνονται ρεαλιστικά στο έδαφος, αν και όχι στο βαθμό έκτασης που θα θέλαμε. Τα skill trees της Atsu έχουν εμπλουτιστεί με νέες δεξιότητες τόσο για εκείνη, όσο και για τον οπλισμό της, κάνοντάς σας σχετικά γρήγορα ΟΡ, γεγονός που δεν μου πολυάρεσε οφείλω να ομολογήσω.

Και μιας και αναφέρθηκα στο τί δεν μου άρεσε, θα πρέπει δυστυχώς να γίνει λόγος και σε αυτόν τον τομέα, καθώς το “Ghost of Yōtei” επαναφέρει αρκετά στραβοπατήματα του παρελθόντος. Ενα εξ’ αυτών είναι η δομή των side-missions, τα οποία κλιμακώνονται σχεδόν πάντα σε μάχη, ενώ μπορεί να ξεκινήσουν με το πιο ασήμαντο task. Eπίσης, η χαρά όλων των features της εξερεύνησης χάνεται σχετικά γρήγορα από την στιγμή που θα βρεις την 17η θερμοπηγή ή θα κόψεις τον 23ο στήλο με bamboos. Eίναι features γνώριμα. Όμορφα μεν, επαναλαμβανόμενα δε. Το σκαρφάλωμα είναι κάτι που επίσης δεν είδε καμία βελτίωση και σε περιορίζει σε συγκεκριμένα σημεία με ζωγραφισμένες ενδείξεις για το αν μπορείς να επιχειρήσεις την ανάβαση. Το μεγαλύτερο όμως μείον του τίτλου είναι η ιστορία του. Μην παρεξηγηθώ, καθώς δεν την θεωρώ σε καμία περίπτωση κακή, αλλά την θεωρώ σίγουρα χιλιοειπωμένη. Η ομορφιά της ιστορίας του Jin ήταν πως το δικό του μονοπάτι εκδίκησης τον ανάγκασε να αλλάξει την προσωπικότητα και τα πιστεύω του για να γίνει “Φάντασμα”. Κάτι που η Atsu κατακτά ως τίτλο, επειδή επέζησε όταν οι Yotei Six την θεωρούσαν νεκρή. Η Αtsu μεταμορφώνεται σε “Φάντασμα του Yotei” μέσα στα πρώτα λεπτά του game, κάτι που ο Jin πάλευε να μην κάνει καθ’ όλη την διάρκεια της περιπέτειάς του. Η εσωτερική του διαμάχη και ο κώδικας ηθικής που δεν ήθελε να χάσει, τον έκαναν αυτομάτως συμπαθή στα μάτια μας, κάτι που δεν πετυχαίνει να μας περάσει η Atsu με την περσόνα του στυγνού εκτελεστή που διαθέτει. Εννοείται πως υπάρχουν διακυμάνσεις στην προσωπικότητά της στις αλληλεπιδράσεις που έχει με τους χαρακτήρες της ιστορίας, όμως πάντα κάτι φαίνεται πως της λείπει για να μας κερδίσει ολοκληρωτικά.

Από άποψη παρουσίασης, το “Ghost of Yōtei” κεντάει πραγματικά στο Performance Mode του απλού PS5, με τα 60 καρέ να προσδίδουν την ιδανικότερη επιλογή θέασης κατ’ εμέ. Η Sony για άλλη μία φορά έχει επιλογή πλήρως εξελληνισμένων μενού και υποτίτλων, όπως φυσικά και την ασπρόμαυρη επιλογή “Κurosawa Mode” για όσους είστε θιασώστες του μεγάλου δημιουργού και θέλετε να βιώσετε τον τίτλο με το αντίστοιχο φίλτρο.

Εν συνόλω, το “Ghost of Yōtei” είναι μία τρανταχτή δήλωση της δύναμης που έχει πλέον η Sucker Punch ως δημιουργικό studio και της απαράμιλλης ποιότητας που προσδίδει στα projects της. Είναι ένας τίτλος που βασίζεται σε πολλά mechanics του οriginal, τα οποία εντυπωσιάζουν, αλλά και απογοητεύουν. Η μάχη του είναι υπέροχη, τα τοπία του είναι αριστουργηματικά και η μουσική του θα σας ταξιδέψει σε μία άλλη εποχή. Αρκετά ψεγάδια του παρελθόντος παραμένουν εκεί και αν η ιστορία του είχε μία έξτρα βαρύτητα, ίσως και να μιλάγαμε για το απόλυτο sequel. Παρόλα αυτά δεν παύει να αποτελεί μία πραγματικά φανταστική δημιουργία, με την Atsu να στέκεται επάξια δίπλα στον Jin ως το πιο kick-ass dynamic duo που βγήκε ποτέ από τα σπλάχνα της Sony. Το αν πρέπει να το δοκιμάσετε δεν τίθεται καν ως ερώτημα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμα;

Ευχαριστούμε θερμά την PlayStation Greece για την παροχή του key code για τις ανάγκες του review.