• Έλα ρε, ήρθε κωδικός για “CoD”.
• Όντως τώρα; Πόσα λεφτά θες για να το κάνεις εσύ;
• 100€.
• Θα σκεφτώ πολύ σοβαρά την προσφορά σου.

Ο ανωτέρω διάλογος εκτυλίχθηκε ανάμεσα σε μένα και τον συνάδελφο-αρχισυντάκτη-διαμοιραστή reviews-μοναδικό λάτρη του TενΤεν, (έχεις πρόβλημα, ζήτα βοήθεια!) Μιχάλη, την ημέρα που ο κωδικός του “Call of Duty: Black Ops 7” ήρθε στα χέρια μας για review. Υπό άλλες συνθήκες θα πέταγα από την χαρά μου, όμως το φετινό entry της σειράς ξεκίνησε να μαζεύει μαύρα σύννεφα από πάνω του από την ημέρα που δημοσιεύθηκε το πρώτο του trailer. Τα οποία δυστυχώς με επηρέασαν ενώ ίσως δεν θα έπρεπε, όμως η πρώτη εντύπωση σπάνια ξεγελιέται. Αυτό που είδα όχι μόνο με άφησε παγερά αδιάφορο, αλλά μου δημιούργησε και μία απορία από το συνοθύλευμα ασυνάρτητων πλάνων που έβλεπα μπροστά μου. “Πώς γίνεται μία τόσο κορυφαία σειρά, να καταφέρνει να καταγράψει μία τόσο εντυπωσιακή πτωτική πορεία, μέσα σε μόλις 7 χρόνια;” Το franchise, τουλάχιστον αναφορικά με τους τίτλους που βγήκαν από την PS4 εποχή και έπειτα, peakαρε αδιαμφισβήτητα το 2019 με το εκπληκτικό reimagining του “Modern Warfare” και αυτό ήταν που σήμανε και τη σιωπηρή του κάθοδο. Η ultra-realistic mil-sim εμπειρία που μας προσέφερε η Infinity Ward, ήταν μάλλον πολύ “βαρετή” για αρκετούς παίκτες, με αποτέλεσμα το gameplay και η εν συνόλω παρουσίαση του τίτλου το 2025, να μην κρατάει πλέον ούτε ένα ψήγμα του πολεμικού DNA που μας έκανε να τον αγαπήσουμε.

To Campaign είναι η πρώτη μας στάση όπως πάντα, και μη έχοντας καμία όρεξη να μασήσω τα λόγια μου, είναι επιεικώς τραγικό. Οι ιθύνοντες της Treyarch και της Raven Software είχαν την φαεινή ιδέα να φτιάξουν για πρώτη φορά ένα single-player campaign…που δεν είναι ακριβώς single. Μπορείτε να παίξετε με παρέα έως και τρεις φίλους σας (ή εχθρούς σας κατά προτίμηση), ενώ αν είστε μόνος, κάτι που θα ήταν και το πιο λογικό, η ροή της δράσης δεν θυμίζει σε τίποτα τον επικό μονόλογο action σκηνών και συγκινήσεων που έχουμε συνηθίσει. Κάθε μοναδική κινηματογραφική στιγμή έχει θυσιαστεί σε ένα περιβάλλον που για κακή μας τύχη έχει αφομοιώσει όλα τα gameplay elements του Warzone και παρουσιάζει μία ιστορία κακογραμμένη, ασύνδετη και διανθισμένη με απογοητευτικές πινελιές ΑΙ. Αν νομίζατε όμως πως αυτό ήταν το χειρότερο πρόσωπο του Campaign γελιέστε, καθώς το “Black Ops 7” καταφέρνει να πάρει όλους τους αγαπημένους χαρακτήρες που γνωρίσαμε από το 2010, να πάρει το lore τους και να το κάνει χαρτί υγείας, και αφού το πετάξει στα σκουπίδια να φτύσει και τους καταναλωτές στη μούρη. Συνδυάστε όλα τα παραπάνω και με ορισμένα levels σε κόσμους παραισθήσεων και έχετε ένα Campaign που σου αφήνει την τέλεια γεύση ένος bad trip από ψυχοτροπικά μανιτάρια που τα έχει τσαλαπατήσει βίσωνας και ύστερα τα έχει κατουρήσει ασβός. (ψύχραιμη τοποθέτηση, δεν μπορείτε να πείτε…)

Το Multiplayer, ενώ μπορεί να μην προσθέτει κάτι εντελώς καινοτόμο φέτος ή τουλάχιστον κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε “COD” με διαστημικό/μελλοντικό setting, είναι επαρκές σε σχέση με αυτό που περιμένει κανείς. Τα jetpacks επιστρέφουν μαζί με τα wallruns, ρομποτικά σκυλιά σου την πέφτουν από κάθε μεριά και η φρενήρης δράση κρατάει ακόμα (παραδόξως) την γοητεία της. Ένα νέο mode που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με κράτησε αρκετά θα έλεγα είναι το “Skirmish”. Aποτελεί αναμέτρηση 20v20 σε έναν μεσαιομεγάλο χάρτη, όπου στην εξίσωση μπαίνουν οχήματα, wingsuits και grapling hooks σε μία συμπυκνωμένη δόση του χάους του Warzone. Ευχάριστη έκπληξη ήταν πως εκ των 30 όπλων που ήταν διαθέσιμα στο launch, τα 16 εξ αυτών έιναι νέες προσθήκες στο franchise. Πολύ έξυπνη βελτίωση παρατηρήθηκε στο σύστημα των perks, όπου πλέον μπορείτε να δημιουργήσετε hybrids από διαφορετικές κατηγορίες, οι οποίες εν τέλει θα σας βοηθήσουν να φορτίσετε γρηγορότερα τις Overclock κινήσεις του χαρακτήρα σας (ουσιαστικά είναι buffs του εξοπλισμού σας, πχ ισχυρότερες χειροβομβίδες, μεγαλύτερη αντοχή σε nerve gas κλπ). Οι 16 χάρτες του launch κρατούν μία καλή ισορροπία στις επιλογές που μας δίνουν, αναλογικά προφανώς και με το εκάστοτε game mode, με αρκετά callbacks στο παρελθόν να είναι παρόντα.

Τo Zombies Mode του “Βlack Ops 7” παίζει να είναι ίσως και το πιο ταιριαστό με το φετινό entry, αν κρίνουμε από τα ψυχεδελικά σκηνικά και την παλαβή ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά, λειτουργεί όπως μόνο αυτό ξέρει. Ως ένα πολύ αξιόλογο horde assault, που μέσα από ένα δαιδαλώδες skill tree σας καλεί να δοκιμάσετε την αντοχή σας απέναντι στους απέθαντους όχλους, να αναβαθμίσετε τα όπλα σας και μετά…να ξαναμπείτε για όσους ακόμα γύρους αντέχετε.

Τεχνικά, ο τίτλος κυμαίνεται και εκεί κάτω του μετρίου. Το design των όπλων είναι απλά meh, καθώς προσπαθεί να προσομειώσει τα πραγματικά, αλλά με μια πιο φουτουριστική ματιά. Ο ήχος τους επίσης είναι πολύ flat και θυμίζει περισσότερο airsoft παρά κανονικά όπλα. Οι πίστες έχουν όλες τους το τεχνολογικό στοιχείο να τις χαρακτηρίζει στον σχεδιασμό, αλλά καμία τους δεν εμπνέει με την δημιουργικότητά της.

Κλείνοντας λοιπόν αυτό το (τελευταίο λογικά, γιατί η Activision θα με σταυρώσει) rage review, θα ήθελα να πω πως δεν μετανιώνω καθόλου για τις αράδες που διαβάσατε. Η άποψη του καθενός είναι καθαρά προσωπική και δεν θα ζητήσω από κανέναν να συμφωνήσει μαζί μου. Το hate στο συγκεκριμένο τίτλο πηγάζει από την βαθειά μου λύπη να βλέπω σε αυτά τα χάλια το παρόν franchise. Κατανοώ απολύτως πως το να ικανοποιήσεις και τους παλιούς και τους νέους φίλους του “COD” δεν είναι εύκολο. Το live-service μοντέλο και τα microtransactions είναι ο κανόνας πλέον και αυτό είναι ένα χάπι που εμείς οι παλιοί δύσκολα θα καταφέρουμε να καταπιούμε. Ελπίζω η Activision να μετουσιώσει αυτό το φετινό ηχηρό χαστούκι σε κίνητρο και η Infinity Ward να μας κάνει ένα πραγματικό δώρο τον Νοέμβριο του 2026. Μαντέψτε τι είχε προηγηθεί πριν βγει το “Modern Warfare” του 2019 – το έκτρωμα που λεγόταν “Βlack Ops 4”. Λέτε να επαναληφθεί η ιστορία;

Ευχαριστούμε θερμά την AVE Tech για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.