Το σίριαλ της τρέχουσας γενιάς κονσολών, η οποία φαίνεται να είναι έρμαιο των remasters και των remakes, είναι σίγουρο πως θα έχει ακόμα πολλά επεισόδια. Υπάρχει σαφέστατα μία ανησυχία στη μεγαλύτερη μερίδα καταναλωτών ανά τον κόσμο, οι οποίοι βλέπουν πολλές φιλόδοξες και υποσχόμενες ιδέες να θυσιάζονται για χάρη μίας δοκιμασμένης (και ίσως πιο προσοδοφόρας) συνταγής.

Δείτε το βίντεο review παρακάτω.

Και ενώ η κουβέντα καταλήγει συνήθως στο ερώτημα: «Για ποιο λόγο αυτό το game να γίνει remaster/remake;», υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Είναι η πλευρά που δεν θα ασχοληθεί καν με remasters που προσφέρουν μικρές οπτικές βελτιώσεις και περισσότερα καρέ. Είναι τα άτομα που θέλουν να δουν τις σχολικές gaming αναμνήσεις τους από τα pixels του PS1 να μεταπηδούν στη κρυστάλλινη ανάλυση του PS5 και εύχονται να εισπράξουν το ίδιο συναίσθημα χάρη στα τεχνολογικά άλματα των τελευταίων ετών.

Τα remakes που φτιάχνονται με αυτόν τον γνώμονα είναι και αυτά που έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι αυτά που θα σεβαστούν την original εμπειρία των παικτών και θα τους θυμίσουν γιατί αγάπησαν το συγκεκριμένο παιχνίδι. Όλα αυτά τα κουτάκια λοιπόν, η Bloober Team τα τσεκάρει αδιαμφισβήτητα, με το remake του «Silent Hill 2» να μας πηγαίνει 23 χρόνια πίσω και να μας μεταφέρει ατόφια την αίσθηση του ψυχολογικού βασανισμού πίσω από το εφιαλτικό ομιχλώδες τοπίο.

Η συνεργασία της Konami με την Bloober κατάφερε όχι μόνο να αναστρέψει την αρχικά αρνητική εντύπωση για τα visuals που είχαν δημιουργήσει τα πρώτα trailers, αλλά και να μας προσφέρει ένα αριστουργηματικό τελικό αποτέλεσμα που αποδίδει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα του παλιού και την μεταμορφώνει σε μία μοντέρνα gameplay cinematic εμπειρία που θα απολαύσουν και οι νεοφερμένοι του franchise. H επιλογή του «Silent Hill 2» ως το πρώτο remake της σειράς, είναι στρατηγικά μία πολύ καλή επιλογή, καθώς δεν συνδέεται με το πρώτο ή το τρίτο κατά σειρά game, με αποτέλεσμα ως stand-alone ιστορία να είναι και η ιδανικότερη για να βιώσει κανείς για πρώτη φορά. Οι παλιοί φίλοι του τίτλου θα παρατηρήσουν σε πολλά σημεία διαλόγους που είναι απαράλλακτοι, αλλά έχουν εμπλουτιστεί με νέα cinematics. Το ίδιο ισχύει και με τοποθεσίες όπως το Brookhaven ή το Blue Creek, οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται γνώριμες, όμως κρύβουν νέα μονοπάτια και εκπλήξεις που θα σας κρατούν σε εγρήγορση σε κάθε σας βήμα.

Ο βασικός πυρήνας του «Silent Hill 2» που είναι και το δυνατότερο χαρτί του είναι φυσικά η ιστορία του, η οποία στο 90% είναι ίδια και απαράλλακτη. Αναλαμβάνετε τον ρόλο του James Sunderland, ενός φαινομενικά φιλήσυχου ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί να ξεπεράσει τον προ-3ετίας θάνατο της συζύγου του από μία ανίατη ασθένεια. Μέχρι που μία μέρα θα λάβετε ένα γράμμα που σας προσκαλεί σε μία κωμόπολη στη πολιτεία του Maine. Το μήνυμα που μεταφέρει έχει το γραφικό χαρακτήρα της γυναίκας σας, Mary, η οποία σας προσκαλεί να έρθετε να την βρείτε. Η άφιξη του James στο Silent Hill θα τον φέρει αντιμέτωπο με την συνειδητοποίηση πως η εγκαταλειμμένη πόλη σφύζει από ζωή, μία ζωή μαρτυρίου, η οποία ξεπροβάλλει σιγά-σιγά μέσα από την ομίχλη που έχει καλύψει τον οικισμό.

Όπως και στον original τίτλο, έτσι και στο remake, η εξερεύνηση είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο έχει δημιουργηθεί το «Silent Hill 2». O προκάτοχός του προσέφερε gameplay γύρω στις 10 ώρες, με το remake να τις διπλασιάζει λόγω της πλήρους αναδιαμόρφωσης των περιοχών του χάρτη, τις οποίες αξίζει να (ξανά)εξερευνήσετε. Μέσα από την περιπλάνησή σας στην «ήσυχη» αυτή πόλη που μόνο ήσυχη δεν είναι, θα δείτε να ξεδιπλώνεται μπροστά σας κομμάτι-κομμάτι ένα σκηνικό αποσύνθεσης, μοναξιάς και τρόμου, με τις αιματοβαμμένες κραυγές των κάποτε κατοίκων της να σας ξεναγούν σε κάθε σοκάκι και σε κάθε δωμάτιο. Αυτή ήταν και η μαγεία που καταφέρνει η Konami να μας μεταφέρει στο remake. Από τους ξύλινους διαδρόμους που τρίζουν, τους σιδερένιους σωλήνες που αντηχούν από τις σταγόνες του νερού, μέχρι το πανέμορφο ξενοδοχείο δίπλα στη λίμνη που πλέον έχει παραδοθεί στην μούχλα και στις ψυχές που βγαίνουν από μέσα του. Η παγερή αδιαφορία που δείχνει ο James σε όλες τις φρικαλεότητες που παρουσιάζονται στο διάβα του, μας δίνει να καταλάβουμε πως κουβαλάει και ο ίδιος ένα τεράστιο φορτίο μέσα του, με τη μόνη του ελπίδα (ίσως) για εξιλέωση να είναι το βλέμμα της αγαπημένης του Mary.

Το κομμάτι της μάχης στο «Silent Hill 2» είναι ίσως και το μόνο που δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Με το συγκεκριμένο σκέλος στο original να είναι σχετικά εύκολο, ακόμα και στο υψηλότερο level δυσκολίας, το remake της Βloober δεν ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι. Όπως προείπαμε, το focus του «Silent Hill 2» είναι η εξερεύνηση και όχι η μάχη, όμως παρόλα αυτά το remake κάνει σίγουρα καλά τη δουλειά του δυσκολεύοντας τον παίκτη στο να αφομοιώσει το κλασσικό μοτίβο του «χτυπάω και φεύγω» των survival-horror τίτλων. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Ο κλειστοφοβικός σχεδιασμός των εσωτερικών levels κάνει πολύ δύσκολη την υποχώρηση, με το stealth να είναι πρακτικά ανύπαρκτο, κάτι που εν τέλει σας οδηγεί στο να αντιμετωπίσετε κατά μέτωπο την απειλή που σας κλείνει τον δρόμο. Τα animations της μάχης είναι δυστυχώς προχειροφτιαγμένα, είτε χτυπάτε με σιδερένιο σωλήνα, είτε σφάζετε με αλυσοπρίονο, ακόμα και όταν πατάτε με μανία το κεφάλι μιας νοσοκόμας στο έδαφος. Τα boss battles που περιμένετε να δείτε υπάρχουν κανονικότατα (με ορισμένες πολύ ωραίες νέες προσθήκες) και μαζί με τους regular εχθρούς που θα αντιμετωπίσετε, θα φροντίσουν να εξαντλήσουν πλήρως τις σφαίρες σας και τα medical supplies σας, κάτι που δίνει στη μάχη μία ωραία ισορροπία δυσκολίας και ευχαρίστησης μετά από κάθε challenge.

Ένα άλλο στοιχείο που για πολλούς παίκτες είναι «make or break» στη τελική τους γνώμη για το game είναι οι γρίφοι. Το remake διαχειρίζεται επίσης πολύ καλά το συγκεκριμένο κομμάτι. Η ρύθμιση για μεμονωμένη δυσκολία σε γρίφους και μάχη είναι παρούσα όπως και το 2001, δίνοντάς σας την δυνατότητα να διαμορφώσετε την εμπειρία σας ανάλογα με τις ικανότητές σας. Οι περισσότεροι γρίφοι του πρωτότυπου έχουν εμπλουτιστεί με μικρές πινελιές, οι οποίες σας κάνουν να σκεφτείτε λίγο παραπάνω, ακόμα και αν θυμόσασταν τη λύση πριν από 23 χρόνια. Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω πως αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα στην standard δυσκολία, πλην δύο εξαιρέσεων που με σκάλωσαν, όχι όμως σε σημείο που να γίνουν εκνευριστικές, καθώς λύνονταν με λίγη παρατηρητικότητα και λογική σκέψη.

Πίσω στο κομμάτι της εξερεύνησης και σε ένα στοιχείο που ήταν προσωπικό μου αγαπημένο είναι οι χάρτες που κουβαλάει ο James. Το game δεν έχει HUD, κάτι που σημαίνει κανένα waypoint, καμία ένδειξη υγείας και καμία πληροφορία για τα πυρομαχικά σας. Οι χάρτες που βρίσκετε σπαρμένους στη πόλη σας οδηγούν μέσα στα κτίρια, με τον James να μπορεί να τους διαβάσει μόνο σε δωμάτια με επαρκή φωτισμό ή χρησιμοποιώντας φακό. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, σημειώνει λεπτομέρειες όπως περάσματα ή κλειδωμένες πόρτες και κρατάει αποκόμματα που μπορεί να του φανούν χρήσιμα στη συνέχεια. Το ραδιόφωνο που έχει μαζί του τον ειδοποιεί με static ήχους όταν υπάρχει εχθρός ή κάποιο στοιχείο γρίφου κοντά του. Οι χάρτες φυσικά δεν είναι απαραίτητοι στην πλοήγησή σας, όπως και το ραδιόφωνο που μπορεί να απενεργοποιηθεί στα settings για τους πιο hardcore του είδους. Τα διάσπαρτα στοιχεία από εφημερίδες, καρτ-ποστάλ, φωτογραφίες και props που μπορείτε να συλλέξετε είναι ένα πολύ ωραίο tribute προς το community και όλες τις προτάσεις που είχαν κάνει στην Konami κατά τη διάρκεια του development του τίτλου.

Το απαραίτητο φρεσκάρισμα που χρειαζόταν απεγνωσμένα η κάμερα του πρωτότυπου, ευτυχώς έγινε πραγματικότητα με το remake. Kάτι που επίσης μπορούμε να πούμε με πολλή χαρά για τα υπέροχα cinematics. Πέρα από τους νέους voice actors και το motion-capture του τίτλου, θα δείτε σκηνές ολόιδιες με το πρωτότυπο, κάποιες που παρεκκλίνουν και ορισμένες που είναι εντελώς καινούργιες. Η ποιότητα τους στο τεχνικό κομμάτι είναι φανταστική. Το αν κάνουν τη δουλειά τους αναφορικά με την ιστορία, αυτό θα το κρίνετε εσείς. Και επειδή μία σκηνή που θέλει να ξεχωρίσει δε πάει πουθενά χωρίς το ανάλογο soundtrack, o σπουδαίος Akira Yamaoka επιστρέφει στην σιωπηλή πόλη με ένα sound design που δένει άψογα με τα φρικιαστικά δημιουργήματα του Masahiro Ito, σε ένα καλλιτεχνικό πάντρεμα που μας δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του ψυχολογικού τρόμου.

Το remake του «Silent Hill 2» δεν χρειάστηκε ποτέ jumpscares και βίαια ξεκοιλιάσματα για να καθηλώσει το κοινό του. Η συγκλονιστική του ιστορία ισορροπεί στην εντέλεια τα θέματα του βασανισμού, του εκφοβισμού και της σεξουαλικής κακοποίησης, με το απαράμιλλο setting του να μας οδηγεί στις πιο σκοτεινές γωνιές του υποσυνείδητού μας και να μας κάνει να αμφισβητούμε τη δική μας ηθική ταυτότητα. Η παγερή ανατριχίλα που σου προκαλεί είναι και το κάλεσμα για να ανακαλύψεις τι κρύβει πραγματικά αυτή η πόλη του μαρτυρίου, θέτοντάς σε αντιμέτωπο με τους δικούς σου δαίμονες.

Εκεί που άλλο ένα iconic horror franchise όπως το «Resident Evil» είναι μια ωδή στο gore και το ανελέητο σφαγίασμα, κάτι που έκανε και κάνει εξαιρετικά, το «Silent Hill 2» δεν έχει ανάγκη από εταιρικές συνωμοσίες και επιστημονικά μυστικά για να φανεί. Η παρουσία του είναι τόσο ήσυχη, όσο και ο τίτλος του. Γιατί όταν ηχήσουν οι σειρήνες αυτού του μυστηριώδους οικισμού, να είστε σίγουροι πως όλοι μας θα ανταποκριθούμε στο κάλεσμα. Γιατί ο δυσκολότερος δρόμος προς την αλήθεια και την εξιλέωση είναι αυτός που θα δοκιμάσει την ψυχή σου με τον σκληρότερο τρόπο. Αν καταφέρουμε να τον διαβούμε, τότε η κάθαρσις της ψυχής μας επιτρέπει να ξαναγεννηθούμε. Αν όμως αφήσουμε τις σκιές του παρελθόντος να μας τραβήξουν στο έρεβος, δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε από την ομίχλη του μαρτυρίου μας.

Ευχαριστούμε θερμά την CD Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.