Έχοντας ήδη 2 reviews για «Call of Duty» τίτλους στο ενεργητικό μου, θα μπορούσα να εκφράσω μία μικρή θλίψη για το γεγονός πως κανείς τους δεν έτυχε να είναι αντάξιος των προσδοκιών μου. Το εν λόγω franchise το αγαπώ πραγματικά, όσο ηλίθιο και αν ακούγεται αυτό, και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται την τελευταία 3ετία είναι πραγματικά τραγελαφική. Αμέτρητα skins που δε κολλάνε ούτε στο ελάχιστο με τον τόνο του game, camos όπλων που ταιριάζουν σε Πατρινό Καρναβάλι και μία προσπάθεια μεταμόρφωσης σε «Fortnite» χωρίς το κατάλληλο υπόβαθρο. Το καρτουνίστικο στυλ του τίτλου της Epic Games φέρνει πρόσφορο έδαφος για να υποδεχθεί οποιονδήποτε χαρακτήρα από οποιοδήποτε franchise, χάρη στην ελαφρότητα του vibe και του προσανατολισμού του. Κάτι που είναι εντελώς παράταιρο να βλέπεις σε ένα ρεαλιστικό πεδίο μάχης. Ακόμα κι αν το «Call of Duty» πρωτοήρθε στη ζωή μου στην PS3 εποχή, η προηγούμενη γενιά με έβρισκε να παίζω «Medal of Honor» (ξύπνα ΕΑ, βγάλε ένα remake!) και «Shellshock Nam ΄67». Και ίσως όλοι αυτοί οι τίτλοι να με εμπόδισαν μεταγενέστερα να ασχοληθώ με το αντίπαλον δέος των FPS κολοσσών.

To franchise του «Battlefield» μετράει αισίως ιστορία 23 ετών στον χώρο. Το στοιχείο που το έκανε μοναδικό στο multiplayer είναι αυτό που δεν είχε ποτέ το «Call of Duty»: οχήματα. Μιλάμε για άρματα μάχης, ελικόπτερα, μαχητικά jets και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το καταστροφικό launch του «Battlefield 2042» το 2021 ίσως και να λειτούργησε ως προάγγελος για το τι πρόκειται να συμβεί με την κυκλοφορία του «Call of Duty: Black Ops 7» σε λίγες εβδομάδες από τώρα. Κοινός παρονομαστής είναι το sci-fi σκηνικό, τα jet-packs, τα battle-mechs και τα φουτουριστικά όπλα. Μπορεί το COD να σαρώσει ξανά στις πωλήσεις, όμως μπορώ να σας πω από τώρα με σιγουριά, πως σε λίγους μήνες από την κυκλοφορία, οι γκρίνιες για επιστροφή στην κλασσική φόρμουλα θα ξεκινήσουν. Ίσως όμως, όπως ισχύει και με τους ανθρώπους, ένα μεγάλο franchise πρέπει να φάει τα μούτρα του για να ξυπνήσει, έτσι ακριβώς η ΕΑ και η DICE έφαγαν ένα μεγάλο χαστούκι από τον κόσμο και μας έδωσαν μία από τις καλύτερές τους δουλειές.

Το «Battlefield 6» είναι βγαλμένο στην κυριολεξία από το πιο wet dream ενός θιασώστη των ρεαλιστικών FPS τίτλων. Θα παρομοίαζα το hype της κυκλοφορίας του με αυτό του 2019, όταν και κυκλοφόρησε το «Call of Duty: Modern Warfare», διότι μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία. Ήρθαν να σώσουν την παρτίδα από μία προηγούμενη κακή κυκλοφορία, επέστρεψαν στο ρεαλιστικό boots-on-the-ground στυλ παρουσίασης και κυρίως αντάμειψαν το κοινό τους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα. Χρησιμοποιώντας την Frostbite μηχανή γραφικών της EA, το «Battlefield 6» καταφέρνει να σε βάλει στο πεδίο της μάχης από το πρώτο λεπτό. Οι χάρτες του multiplayer και τα levels του campaign είναι σχεδιασμένα εξαιρετικά, με υπέροχους φωτισμούς και φαντασμαγορικά εφέ. Εκρήξεις, κτίρια που καταρρέουν, καπνοί από smoke grenades, μαχητικά jets που ρίχνουν airstrikes δίπλα σας, ο ήχος από τις σφαίρες που περνούν ξυστά δίπλα από τα αυτιά σας, η λάσπη στο πρόσωπό σας αφού βουτάτε για να καλυφθείτε και πολλά ακόμα, συνθέτουν μία πολεμική εμπειρία απαράμιλλης ομορφιάς που δεν περίμενα ποτέ να βιώσω. O ήχος των όπλων είναι στιβαρός και απολαυστικός. Το DualSense παίζει μεγάλη μπάλα με το haptic feedback που ανταποκρίνεται πολύ σωστά σε κάθε τύπο όπλου. Θα νιώσετε το τράνταγμα κουβαλώντας ένα βαρύ LMG και την ανεπαίσθητη πίεση της σκανδάλης πριν πυροβολήσετε με ένα sniper. Oι ήχοι του περιβάλλοντος είναι επίσης άψογοι, με τα άρματα μάχης να κραυγάζουν δίπλα σας, τις ρουκέτες από RPG να διαλύουν τα πάντα στο πέρασμά τους και τα αυτιά σας να βουίζουν αν φάτε flash grenade στο δόξα πατρί.

Προχωρώντας λοιπόν και στα modes του τίτλου σιγά-σιγά, θα ήθελα να ξεκινήσω με το campaign, το οποίο είναι και η αχίλλειος πτέρνα του «Battlefield 6». Η ιστορία του διαδραματίζεται ενδιάμεσα στα έτη 2027 και 2028, με το ΝΑΤΟ να έχει συνάψει σύμφωνο συνεργασίας με μία ιδιωτική στρατιωτική οργάνωση, ονόματι Pax Armata, έτσι ώστε να τους μεταβιβάσει τα δικαιώματα άσκησης εξουσίας. Σε μία ανεξήγητη επίθεση, η Pax Armata προδίδει τις NATOικές δυνάμεις, σκοτώνοντας τον Γενικό Γραμματέα και καταφέρνει να πάρει με το μέρος της 12 χώρες υπό τον φόβο κλιμάκωσης. Οι 9 αποστολές έχουν διάρκεια γύρω στις 5-6 ώρες και παρά τα εντυπωσιακά visuals και το gameplay, δεν καταφέρνουν να σε κρατήσουν με την πλοκή τους ή με τους πρωταγωνιστές. Η αίσθηση ότι χειρίζεσαι έναν generic στρατιώτη υπάρχει σε κάθε αποστολή δυστυχώς και δεν υπάρχει καμία ανάπτυξη χαρακτήρα που να σε κάνει να συνδεθείς με τον εκάστοτε ήρωα. Πολλά cutscenes έχουν filler πολιτικό περιεχόμενο που καταντά ανιαρό πολύ γρήγορα και τα κλασσικά objectives που θα βλέπαμε σε ένα campaign δεν προσθέτουν κάποια φρεσκάδα. Τα εντυπωσιακά set-pieces είναι παρόντα προφανώς, όμως δεν έχουν την ίδια βαρύτητα που θα είχαν αν υπήρχε και ένας καλογραμμένος χαρακτήρας από πίσω. Συνολικά δεν είναι μία κακή εμπειρία, αλλά σίγουρα είναι εμπειρία που θα ξεχάσετε πολύ γρήγορα.

Αυτό όμως που σίγουρα θα θυμάστε για πολύ καιρό είναι το multiplayer. Και θα έχετε πολλούς λόγους για να το θυμάστε. Η ομάδα του BF Studios έπαιξε τα ρέστα της σε αυτό τον τομέα και σαφέστατα μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Τα modes του τίτλου αν και δεν εφευρίσκουν τον τροχό με την δημιουργικότητά τους, είναι τόσο διασκεδαστικά στην απλότητά τους, που το χάος είναι απλά εγγύηση. Το Conquest είναι μάχη δύο ομάδων σε μεγάλης κλίμακας χάρτη, όπου ανταγωνίζεστε στο να κάνετε capture συγκεκριμένα σημεία. Το συγκεκριμένο mode προσφέρει το μεγαλύτερο πεδίο μάχης, με τα οχήματα φυσικά να έχουν την τιμητική τους. Το Rush είναι το αντίστοιχο mode όπου πρέπει να κάνετε plant βόμβες, με την άλλη ομάδα να επιχειρεί να σας σταματήσει. Νέα προσθήκη είναι το Escalation, όπου όσο κερδίζετε objectives, γεμίζετε μία μπάρα που εν τέλει οδηγεί σε «κλιμάκωση» των perks που σας δίνει (π.χ περισσότερα οχήματα). Παράλληλα και με γνωστά match types όπως τα Deathmatch ή Domination, υπάρχει πάντα κάτι για να κάνει το αίμα να τρέξει στα δάχτυλά σας. Το «Battlefield 6» έχει τέσσερα classes για τους operators που θα επιλέξετε: Assault, Engineer, Support, Recon. Κάθε class έρχεται με συγκεκριμένα gadgets/perks και συγκεκριμένα όπλα, όμως ο τίτλος δεν σας περιορίζει στην επιλογή σας. Ως Assault είστε πάντα στην πρώτη γραμμή, οι Engineers επισκευάζουν οχήματα ή σαμποτάρουν τα εχθρικά, οι Supporters προσφέρουν πυρομαχικά και meds, ενώ οι Recon αποτελούν sniper class με drones. To level-up των όπλων είναι πιο αργό, αλλά πιο ουσιώδες, γιατί σε βάζει στο τριπάκι να επενδύσεις στο class που παίζεις in-game. Το «Battlefield 6» έχει κάνει μικρές, αλλά πολύ ζωτικές προσθήκες στο gameplay, όπως η κάμερα που γέρνει στις γωνίες για να μας δώσει καθαρό οπτικό πεδίο, αλλά και η ικανότητα να σέρνουμε τους συμπαίκτες μας για να τους κάνουμε revive σε ασφαλές μέρος. Η κίνηση των operators είναι και αυτή επιβραδυμένη, αλλά έχει ορισμένες κοφτές μανούβρες που κρατάνε μία πολύ καλή ισορροπία ρεαλισμού-διασκέδασης. Πανέξυπνες λεπτομέρειες που παρατήρησα είναι πως τα smoke bombs δεν σου κόβουν απλά το οπτικό πεδίο, αλλά εξαφανίζουν και τα markers που έχεις βάλει στους εχθρούς. Επίσης όταν είσαι σε cover και τρως σφαίρες, το healing regeneration αργεί να ξεκινήσει, κάτι που αναδεικνύει εξαιρετικά τον όρο covering fire. Ορισμένα προβληματάκια υπάρχουν παρόλα αυτά, όπως το UI που έχει minimal design και σε καταστάσεις ολέθρου που θέλεις π.χ να κάνεις revive έναν συμπαίκτη, δυσκολεύεσαι αρκετά να τον εντοπίσεις. Επίσης, το balancing ανάμεσα στα classes θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερο, αν το game επιβράβευε τους παίκτες που όντως παίζουν βάσει του ρόλου τους.

Άλλο ένα μεγάλο comeback που οι φίλοι του franchise σίγουρα θα εκτιμήσουν, είναι το ανανεωμένο Portal. Για όσους δεν το γνωρίζουν, αποτελεί ουσιαστικά ένα map editor, όμως οι προσθήκες που φέρνει συγκριτικά με το «Battlefield 2042» είναι η μέρα με τη νύχτα. Αξιοποιεί την πολύ ισχυρή Godot Engine και φέρνει πολύ πιο εξελιγμένα tools. Μπορείτε να δημιουργήσετε custom game modes, να φτιάξετε χάρτες χρησιμοποιώντας assets από τους υπάρχοντες και να αξιοποιήσετε scripts για πιο advanced gameplay mechanics.

Εν κατακλείδι, το «Battlefield 6» καταφέρνει να σβήσει μονομιάς όλα τα αρνητικά που υπέφερε να ακούει από το 2021, με ένα entry που γυρίζει στις ρίζες του εκμοντερνισμένου πολέμου και επαναπροσδιορίζει το franchise ως ένα από τους heavy hitters του είδους. Το μοντέλο καταστροφής του είναι χάρμα οφθαλμών, η δράση του είναι καταιγιστική και οι λίγες αστοχίες του δεν αρκούν για να του στερήσουν την αναγνώριση που του αξίζει. Αν η ΕΑ φροντίσει να το υποστηρίξει όπως πρέπει, δίχως ανούσια microtransactions, τότε σίγουρα το «Battlefield 6» θα είναι game-winning kill με headshot από sniper.

Ευχαριστούμε θερμά την Bandai Namco Hellas για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.