Ευκαιρίας δοθείσης να παίξω το “Deliver At All Costs”, ξεκαθαρίστηκε πλέον εκείνο το αναπάντητο ερώτημα που είχα χρόνια τώρα για τις εταιρείες courrier. Αν θέλαμε τα πακέτα μας να φτάνουν στην ώρα τους, δεν θα είχε μείνει όρθιο ούτε μισό περίπτερο και οι περισσότεροι από εμάς θα ήμασταν με βαριά κατάγματα στο κρεβάτι του πόνου σε κάποιο νοσοκομείο. Αυτό λίγο-πολύ πραγματεύεται το εν λόγω indie παιχνιδάκι της δημιουργού Far Out Games, το οποίο θα σας εξωθήσει στο πιο παράνομο και απολαυστικά καταστροφικό μάθημα οδήγησης της ζωής σας.

O τίτλος διαδραματίζεται το 1959 και εξελίσσεται σε τρεις φανταστικές πόλεις των ΗΠΑ – το νησί St. Monique, το Shellington Falls και το New Reed. O πρωταγωνιστής μας είναι ο Winston Green, ένας νεαρός με έφεση στα μηχανολογικά, ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά. Οποιαδήποτε δουλειά. Αυτή την ευκαιρία λοιπόν θα του τη δώσει η μεταφορική εταιρεία “We Deliver”, με τον διευθυντή της, Harald Gurther, να σας δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη. Σε αντίθεση βέβαια με τον σκεπτικό του γιο, Donovan, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν δείχνει να σας πολυσυμπαθεί. Το εργαλείο της δουλειάς σας; Μα φυσικά το φορτηγάκι που θα μεταφέρετε τις παραγγελίες. Στη προκειμένη περίπτωση, ίσως θα έπρεπε να το χαρακτηρίσουμε ως μέσο καταστροφής.

Το highlight του “Deliver At All Costs” είναι το πλήρως διαδραστικό περιβάλλον των τριών πόλεων που σας προσφέρει ένα πραγματικά εντυπωσιακό μοντέλο καταστροφής. Όταν μπαίνετε στο αμάξι σας, μπορείτε να εκλάβετε τον εαυτό σας ως μία μπάλα κατεδάφισης σε 4 τροχούς. Κτίσματα, πινακίδες, φράχτες, δέντρα, κολόνες ηλεκτρικού, πάγκοι πλανόδιων πωλητών, σκαλωσιές, τέντες τσίρκου, ομπρέλες στην άμμο και πολλά ακόμα είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα επιφανειών που μπορείτε να σαρώσετε στο πέρασμά σας, αρκεί η παράδοση στον πελάτη να γίνει στην ώρα της. Οι developers πρέπει να διασκέδασαν πραγματικά σχεδιάζοντας αυτή την εμπειρία και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα εφέ κάθε σύγκρουσης. Από σπίθες και σοβάδες που καταρρέουν, γούβες στην άμμο και χτυπήματα στην πέτρα, μέχρι φωτιές και πούπουλα από κοτόπουλα (έπεσα “κατά λάθος” σε ένα κοτέτσι, δεν έφταιγα). Αυτά τα εφέ πλαισιώνουν τις πιο ευφάνταστες αποστολές παράδοσης που θα περίμενα ποτέ να δω. Επειδή τα δέματα και τα γράμματα είναι πολύ ξεπερασμένα, είναι προτιμότερο να κουβαλάς κάσες με πυροτεχνήματα, σάπια καρπούζια, έναν ξιφία 500 κιλών και άμα λάχει ίσως και καμία ρουκέτα. Κάθε αγαθό που πρέπει να πάτε στον προορισμό του καταφέρνει πάντα να σας βάζει έξυπνα εμπόδια, κάνοντας τη διαδρομή σας όσο πιο ανώμαλη και χαοτική γίνεται. Γιατί ποιός δεν θα ήθελε να κουβαλάει έναν σεισμογράφο πάνω σε ένα ηφαίστειο, αποφεύγοντας παράλληλα βράχους από κατολισθήσεις;

Η κάμερα του παιχνιδιού είναι σε άποψη 3/4 (τύπου XCOM) και έχει δύο γωνίες θέασης που ρυθμίζονται με τον δεξιό μοχλό. Προσωπικά με γύρισε πίσω στα παιδικά μου χρόνια, όταν έπαιζα με αμαξάκια πάνω στο χαλί που είχε σχεδιασμένη μία πόλη με κτίρια και δρόμους.Τότε τηρούσα τον ΚΟΚ βέβαια… Ο χειρισμός του αυτοκινήτου θα σας πάρει λίγα λεπτά για να τον συνηθίσετε, όμως αναταποκρίνεται πολύ καλά στις εντολές. Ο Winston μπορεί να κινηθεί και με τα πόδια, καθώς στις πόλεις υπάρχουν collectibles, όπως κιβώτια με χρήματα και κυρίως μυστικά σεντούκια με υλικά που χρησιμεύουν στην αναβάθμιση του φορτηγού σας. Παράλληλα πρέπει να έχετε μαζέψει και τα αντίστοιχα blueprints. Αυτά σας τα δίνουν πολίτες, αφού ολοκληρώσετε κάποιες χάρες που θα σας ζητήσουν. Τα upgrades του αυτοκινήτου είναι 10 συνολικά και προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στον τρόπο που θα εκτελέσετε τις παραδόσεις σας. Από το παραδοσιακό βίντσι, μέχρι μία φασαριόζικη κόρνα που σπάει παράθυρα και πολλά νεύρα. Το design των τριών πόλεων είναι χάρμα οφθαλμών. Η Far Out Games έχει αποτυπώσει υπέροχα το vibe της Αμερικής των 60s, με την παλέτα χρωμάτων και το cel-shaded design να δημιουργούν έναν άψογο καμβά.

Κάτι που δεν αποτυπώνεται δυστυχώς στο animation των χαρακτήρων, καθώς ενώ είναι σχεδιασμένοι όπως πρέπει, η κίνησή τους στα cutscenes είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι προσομοιάζει ένα comic strip, όμως η αλήθεια είναι πως χτυπάει κάπως περίεργα στο μάτι. Και αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα την πλοκή του “Deliver At All Costs”, το οποίο προσπαθεί να μας την παρουσιάσει…αλλά δεν του βγαίνει. Το βασικό της θέμα ξεκινά από τον ίδιο τον Winston που είναι επιεικώς κακογραμμένος. Η περσόνα του αντικατοπτρίζει έναν μουντρούχο πιτσιρικά που του φταίνε όλα και σου κάνει πολύ δύσκολο το να τον συμπαθήσεις. Το background της οικογένειάς του ενώ ξεδιπλώνεται στο game και προσπαθεί να μας εξηγήσει το σκιώδες παρελθόν του, γίνεται μέσω στατικών screenshots τα οποία ήταν απογοητευτικά θα έλεγα. Η δομή του story είναι ίδια σε κάθε αποστολή. Σηκώνεστε από το κρεβάτι, ντύνεστε, πάτε για δουλειά, επιστρέφετε. Υπήρχαν στοιχεία “Sims” που θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν και να δώσουν παραπάνω βάθος στα interactions του Winston με το περιβάλλον, αλλά δυστυχώς δεν τα βλέπουμε εδώ. Το τελικό payoff της ιστορίας είναι meh στην καλύτερη των περιπτώσεων και παρόλο που μία post-credit σκηνή έχει ένα tease για μία πιθανή συνέχεια, θα ήθελα πολύ να δω μελλοντικά αν αυτό το “what if” θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ένα πιο ποιοτικό sequel. Ένα ακόμα αρνητικό είναι η μη-επιλογή εξόδου από αποστολή. Είτε είστε σε mission replay, είτε σε τρέχουσα παράδοση και θέλετε για οποιοδήποτε λόγο να σταματήσετε να μπείτε σε free-roam, πρέπει αναγκαστικά να ολοκληρώσετε το τρέχον quest. Ακόμα και το mission fail σάς συνεχίζει από checkpoint, χωρίς επιλογή εξόδου. Στο ηχητικό του πράγματος, ο τίτλος έχει αρκετά χαλαρά κομματάκια των 60s που παίζουν στο ραδιόφωνό σας, αλλά οι διάλογοι είναι πολύ ξύλινοι και σε συνδυασμό με το μηδενικό lip-sync δεν σου κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον να τους παρακολουθήσεις από ένα σημείο κι έπειτα.

Σε τελική ανάλυση, το “Deliver At All Costs” ίσως και να μην χρειάζεται την ιστορία του για να κατηγοριοποιηθεί ως ένα “καλό indie παιχνίδι”. Το καινοτόμο μοντέλο καταστροφής του κόσμου του το κάνει εύκολα να ξεχωρίζει από τον σωρό, γιατί ήταν πολύ απλά ένα project από ένα τσούρμο Σουηδών φοιτητών που ήθελαν να κάνουν τους παίκτες να διασκεδάσουν παίζοντας. Και μα την αλήθεια το κατάφεραν στο έπακρο. Το game δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Σας δίνει έναν καμβά για να τον καταστρέψετε όσο πιο δημιουργικά μπορείτε και μετά σαν άλλος Νέρωνας να θαυμάσετε το φλεγόμενο έργο σας πίνοντας καφεδάκι από τον καναπέ σας. Μην περιμένετε εξέλιξη χαρακτήρων, δράματα, προδοσίες και άλλα τέτοια χαζά. Το “Deliver At All Costs” είναι μία συμπυκνωμένη δόση χαοτικής χαράς και εκτόνωσης νεύρων που όλοι μας χρειαζόμαστε που και που. Και χάρη σε μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια, πλέον την έχουμε.

Ευχαριστoύμε την CD Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.