Όταν το Elden Ring σάρωσε εμπορικά και καθιερώθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα RPGs της τελευταίας δεκαετίας, κανείς δεν θα περίμενε ότι η FromSoftware θα ακολουθούσε τον δρόμο του Expansion (Elden Ring Shadows of the Erdtree) και ενός roguelike co-op για το επόμενο βήμα της στο ίδιο σύμπαν. Κι όμως, το Elden Ring Nightreign έρχεται να ανατρέψει τις προσδοκίες. Πρόκειται για ένα spin-off που, με «όχημα» την τεράστια απήχηση του Elden Ring ονόματος, επιχειρεί κάτι ριζικά διαφορετικό τόσο σε επίπεδο δομής, όσο και σε επίπεδο της φιλοσοφίας του gameplay.

Αξίζει να σημειώσουμε πως, έχοντας ήδη δοκιμάσει σε βάθος το Nightreign, δεν μας δίνει την εντύπωση μιας απλής “δοκιμής” από τη FromSoftware. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα project-προθάλαμο με σκοπό την αποτύπωση feedback ή την εξερεύνηση κατευθύνσεων για μελλοντικούς τίτλους. Αυτού του είδους την πειραματική διάθεση τη βλέπουμε να μεταφέρεται ίσως πιο ξεκάθαρα στο The Duskbloods, που αναπτύσσεται για το Nintendo Switch 2, όπου η From φαίνεται να είναι αποφασισμένη να εισχωρήσει δυναμικά στην κατηγορία των PVPVE τίτλων.

Παρά τις εμφανείς επιρροές από Battle Royale τίτλους, η ουσία του Nightreign διαφοροποιείται καθοριστικά: δεν περιλαμβάνει καθόλου PVP, δεν ενσωματώνει καθόλου microtransactions, ενώ περιορίζει την κάθε “αποστολή” ή expedition, όπως τις αποκαλεί το ίδιο το παιχνίδι σε συνεργασία τριών παικτών, στοιχείο που τοποθετεί την εμπειρία σε πιο εστιασμένο και συνεργατικό πλαίσιο.

Το Nightreign μας φέρνει ξανά στο γνώριμο περιβάλλον του Roundtable Hold, το οποίο λειτουργεί ως το βασικό hub του παιχνιδιού. Εκεί, μπορούμε να εφαρμόσουμε περιορισμένες τροποποιήσεις στους χαρακτήρες μας, κυρίως μέσω buffs που αποκτούμε κατά τη διάρκεια των αποστολών (expeditions). Συνολικά, η εμπειρία του Nightreign χαρακτηρίζεται από μια σκόπιμη απλότητα, ειδικά σε σύγκριση με την πολυπλοκότητα που συνήθως συνοδεύει τους τίτλους της FromSoftware.

Σε αντίθεση με τη γνωστή διαδικασία δημιουργίας χαρακτήρα, εδώ δεν υπάρχει το character creation. Αντ’ αυτού, ο παίκτης καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε οκτώ προκαθορισμένους χαρακτήρες, με σταθερό εξοπλισμό, στατιστικά και ειδικές ικανότητες. Η μόνη δυνατότητα προσαρμογής έρχεται μέσω των προαιρετικών μενταγιόν που λειτουργούν ως buffs. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι σχεδιασμένοι ως αρχετυπικές κλάσεις, όπως οι Wylder (Warrior), Guardian (Tank ως χαρακτήρας), Ironeye (Τοξότης), Recluse (Μάγος) και άλλοι καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα playstyles χωρίς να απαιτείται χτίσιμο του χαρακτήρα από την αρχή.

Η ίδια λογική απλότητας και αμεσότητας διατρέχει και τη ροή των αποστολών (expeditions). Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε ένα Site of Grace, το παιχνίδι προχωρά αυτόματα στην ανάκτηση της HP και επαναφορά των Flasks, χωρίς να απαιτείται καμία ενέργεια από τον παίκτη. Παράλληλα, μπορούμε άμεσα να κάνουμε level up, με το σύστημα να κατανέμει αυτόματα τα νέα στατιστικά σημεία σε ιδιότητες όπως dexterity, strength, stamina κλπ., απλοποιώντας πλήρως τη διαδικασία εξέλιξης.

Το Nightreign απομακρύνεται συνειδητά από τον πιο προσεκτικό και μεθοδικό ρυθμό του Elden Ring, επιλέγοντας μια πιο γρήγορη και άμεση προσέγγιση στη μάχη. Αυτό αντικατοπτρίζεται έντονα και στην κινησιολογία των χαρακτήρων: εκτός από το γνωστό dash, πλέον διαθέτουν και σημαντικά αυξημένη ταχύτητα κίνησης, η οποία θυμίζει τον ρυθμό που προσέφερε η ιππασία με τον Torrent (το άλογο που είχαμε στο αρχικό παιχνίδι).

Στα του gameplay, ξεχωρίζει η δυνατότητα ελεύθερου σκαρφαλώματος σε σχεδόν κάθε επιφάνεια, γεγονός που προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία στην πλοήγηση και τον σχεδιασμό της στρατηγικής εντός των αποστολών. Παράλληλα, το fall damage έχει καταργηθεί πλήρως ακόμα και αν ο χαρακτήρας πέσει από ακραίο ύψος, δεν υφίσταται καμία ζημιά. Αυτές οι επιλογές εναρμονίζονται με τη φρενήρη, χρονικά περιορισμένη δομή του Nightreign και υποστηρίζουν τη φιλοσοφία του σχεδιασμού του: γρήγορες αποφάσεις, συνεχής κίνηση και ελάχιστα περιθώρια λάθους.

Κάθε expedition είναι οργανωμένο σε τρεις “ημέρες”, με τις δύο πρώτες να διαρκούν 10 λεπτά η καθεμία. Στο τέλος κάθε ημέρας, οι παίκτες αντιμετωπίζουν ένα δυνατό boss, προερχόμενο από το Elden Ring αν και σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν την εμφάνισή τους και “guest” αντίπαλοι από το Dark Souls. Μετά τη δεύτερη νίκη, μεταφερόμαστε αυτόματα στην τελική αναμέτρηση, όπου πολεμάμε έναν από τους οκτώ Night Lords. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εκάστοτε Night Lord επιλέγεται πριν την έναρξη της αποστολής, προσθέτοντας ένα στοιχείο τακτικής προετοιμασίας και replayability στην εμπειρία.

Οι Night Lords αποτελούν ένα από τα ελάχιστα, αλλά ιδιαίτερα σημαντικά, στοιχεία που σχεδιάστηκαν εξ’ ολοκλήρου για το Nightreign. Πρόκειται για νέες, αποκλειστικές προσθήκες στο σύμπαν του παιχνιδιού, οι οποίες στεγάζουν μερικές από τις πιο καλοσχεδιασμένες και απαιτητικές μάχες που έχει παρουσιάσει ποτέ η FromSoftware. Κάθε αναμέτρηση με έναν Night Lord είναι μια δοκιμασία αντοχής και συνεργασίας, με bosses που ξεχωρίζουν τόσο για τη σχεδιαστική ποικιλομορφία όσο και για τις ανελέητες, συντονισμένες επιθέσεις τους.

Οι επιθέσεις από AOE είναι συχνές και καταστροφικές, ενώ αρκετοί από τους Night Lords διαθέτουν μοναδικά patterns που τους επιτρέπουν να στοχεύουν ταυτόχρονα και τους τρεις παίκτες, αποφεύγοντας τον κλασικό “aggro bait” ρυθμό. Είναι προφανές πως οι μάχες αυτές έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα τη συνεργατική εμπειρία, αποδίδοντας στο έπακρο όταν η τριάδα λειτουργεί ως αρμονική μονάδα. Η νίκη απέναντί τους δεν είναι απλώς ανταμοιβή· είναι η κατάληξη μιας έντονα κλιμακωτής εμπειρίας, που απογειώνει την αίσθηση της επιτυχίας όταν όλα πάνε καλά.

Στα παραπάνω ξεχωρίζει και η εξαιρετικά μελετημένη, ανοιχτού τύπου αρένα όπου εκτυλίσσονται οι μάχες με τους Night Lords ένας χώρος που όχι μόνο υποστηρίζει το gameplay σε επίπεδο κίνησης και τακτικής, αλλά πλαισιώνεται ιδανικά από μοναδικά μουσικά θέματα, τα οποία εντείνουν την ένταση και δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα σε κάθε αναμέτρηση. Δίχως αμφιβολία, οι Night Lords αποτελούν το πιο εντυπωσιακό και καλοδουλεμένο κομμάτι της εμπειρίας του Nightreign.

Ωστόσο, αυτές οι τελικές συγκρούσεις είναι αποκορύφωμα μόνο της τρίτης ημέρας κάθε αποστολής. Οι δύο προηγούμενες ημέρες διαδραματίζονται στην Limveld μια εκτενή, ανοιχτή περιοχή που σε μέγεθος αγγίζει σχεδόν διπλάσια έκταση από το Limgrave του Elden Ring. Εκεί, ο παίκτης καλείται να εξερευνήσει, να ενισχυθεί και να προετοιμαστεί όσο καλύτερα γίνεται πριν τη μεγάλη μάχη της κορύφωσης: συλλέγοντας νέο εξοπλισμό, αντιμετωπίζοντας mini-bosses και ανεβάζοντας επίπεδα, μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια που προσθέτουν πίεση και στρατηγικό βάθος στην εξερεύνηση.

Κάθε expedition ξεκινά με τους παίκτες να τοποθετούνται τυχαία σε κάποιο σημείο της Limveld, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επιλέξουν ελεύθερα την κατεύθυνση της εξερεύνησης. Ο χάρτης είναι γεμάτος από προκαθορισμένα σημεία ενδιαφέροντος, τα οποία υποδηλώνουν ξεκάθαρα το είδος του loot που προσφέρουν στις εκκλησίες της Marika βρίσκουμε πάντα ένα επιπλέον Flask, στα στρατόπεδα μάχης περιμένει εξοπλισμός σώμα με σώμα, ενώ στα ορυχεία εντοπίζουμε πρώτες ύλες για αναβαθμίσεις όπλων. Παράλληλα, επάνω στον χάρτη επισημαίνονται και οι περιοχές όπου κυκλοφορούν ισχυρά bosses, δίνοντας ένα επιπλέον στρατηγικό πλαίσιο στις κινήσεις μας.

Μετά την πάροδο μερικών λεπτών κάθε ημέρας, ενεργοποιείται ένας συρρικνούμενος κύκλος στο χάρτη, που λειτουργεί σαν μια μορφή πίεσης τύπου Battle Royale: όσοι παίκτες μένουν εκτός αυτού του κύκλου, χάνουν σταδιακά ενέργεια, ωθούμενοι αναγκαστικά προς τη ζώνη της τελικής αναμέτρησης. Εκεί θα πραγματοποιηθεί η boss μάχη της ημέρας, με αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας. Σε περίπτωση που και οι τρεις παίκτες της ομάδας πέσουν στη μάχη, το expedition λήγει και επιστρέφουν στο Roundtable Hold για νέα απόπειρα. Αυτή η ροή εξερεύνηση, ενίσχυση, μάχη, επανάληψη αποτελεί και τον πυρήνα του gameplay loop, που παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητο καθ’ όλη τη διάρκεια της εμπειρίας.

Σε αυτό το σημείο ανακύπτουν κάποια δομικά προβλήματα στη ροή του παιχνιδιού. Η Limveld, αν και εντυπωσιακή σε μέγεθος, παραμένει σχεδόν απαράλλακτη σε κάθε νέο expedition. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, και αφού έχουμε ήδη νικήσει κάποιον από τους Night Lords, ενδέχεται να εμφανιστούν νέα γεωγραφικά χαρακτηριστικά στον χάρτη όπως ένα ηφαιστειακό πεδίο ή μια χιονισμένη περιοχή. Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές είναι περιορισμένες και δεν επηρεάζουν ουσιαστικά τη συνολική δομή του κόσμου.

Τα σημεία του ενδιαφέροντος διατηρούν τη θέση και το περιεχόμενό τους, πράγμα που σημαίνει ότι με την πάροδο του χρόνου, η έκπληξη φθίνει. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά είναι μεμονωμένες όπως η αιφνίδια εισβολή από έναν μοναδικό NPC. Ακόμη και οι εχθροί και τα bosses που εδρεύουν σε κάθε τοποθεσία είναι ως επί το πλείστον προβλέψιμοι, κάτι που μπορεί να αποδυναμώσει την αίσθηση ανακάλυψης και να κάνει την εμπειρία να μοιάζει επαναλαμβανόμενη, ειδικά μετά από αρκετές αποστολές.

Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται παρά λίγες αποστολές για να αντιληφθεί κανείς πως το Nightreign δεν επιφυλάσσει ιδιαίτερες εκπλήξεις στη δομή της Limveld. Οι παραλλαγές που συναντάμε αφορούν κυρίως τη θέση των εχθρών, καθώς τα βασικά σημεία ενδιαφέροντος παραμένουν σταθερά και προβλέψιμα. Το αποτέλεσμα είναι πως το αίσθημα της επανάληψης κάνει την εμφάνισή του αρκετά νωρίς, μειώνοντας τη φρεσκάδα της εμπειρίας όσο περισσότερο εξοικειωνόμαστε με το χάρτη.

Από τη στιγμή που θα μάθετε πού ακριβώς βρίσκονται οι χρήσιμοι πόροι, το μοτίβο των κινήσεών σας θα αρχίσει να μοιάζει σχεδόν μηχανικό. Ξεκινάτε σε μια εκκλησία για να αποκτήσετε ένα επιπλέον Flask, κατευθύνεστε σε ένα κοντινό στρατόπεδο για εύκολα level ups, και στη συνέχεια κάνετε στάση στο ορυχείο για shards και αναβαθμίσεις όπλων. Η διαδρομή αυτή επαναλαμβάνεται σχεδόν απαράλλαχτα από expedition σε expedition, αφαιρώντας από την εμπειρία τον ενθουσιασμό της εξερεύνησης.

Αρκεί η επανάληψη για να «σπάσει» τη μαγεία του Nightreign; Η απάντηση δεν είναι απόλυτη. Καθώς περνούν οι ώρες, και ο παίκτης έχει πλέον σχηματίσει μια σαφή εικόνα του τι έχει να προσφέρει το παιχνίδι, είναι αλήθεια πως η συνεχόμενη ενασχόληση αρχίζει να κουράζει. Το Nightreign δείχνει να έχει σχεδιαστεί περισσότερο για σποραδικές συνεδρίες, παρά για μεγάλα gaming marathons. Όταν τα expeditions αρχίζουν να ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, η αίσθηση της επανάληψης γίνεται έντονη και σχεδόν αποτρεπτική.

Αυτό το στοιχείο ενισχύεται και από το γεγονός ότι το πόσο απολαυστική θα είναι η εμπειρία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους συμπαίκτες σας. Στη δική μας εμπειρία μέσω matchmaking με αγνώστους η διαφορά ήταν εμφανής: συνεκτικές ομάδες που ήξεραν να συνεργάζονται μετέτρεπαν κάθε expedition σε ενδιαφέρουσα πρόκληση. Αντίθετα, όταν πέφταμε σε παίκτες που έπαιζαν για την πάρτη τους, ολόκληρη η δομή του παιχνιδιού κατέρρεε.

Δεν έλειψαν οι στιγμές όπου ένα expedition έμοιαζε αγγαρεία οι συμπαίκτες αδιάφοροι, η συνεργασία ανύπαρκτη και το αποτέλεσμα, μια κουραστική εμπειρία χωρίς ρυθμό ή κάποιο στόχο. Κι όμως, λίγο αργότερα, μπορούσε να τύχει μια ομάδα που δούλευε σαν ελβετικό ρολόι. Ξαφνικά, η ίδια ακριβώς δραστηριότητα μετατρεπόταν σε κορυφαία συνεδρία γεμάτη ένταση, ικανοποίηση και “ψυχή”, ακόμη κι αν στο τέλος ο Night Lord έβγαινε νικητής.

Αυτό ακριβώς συνοψίζει και την ουσία του Nightreign: μια συνεχής εναλλαγή ανάμεσα στη ρουτίνα και την έξαψη. Το παιχνίδι παίζει με τις αντοχές και τη διάθεση του παίκτη μπορεί εύκολα να σε κουράσει, αλλά με την ίδια ευκολία να σε κρατήσει αιχμάλωτο για «ένα ακόμα run». Η πιο γρήγορη φύση του gameplay σίγουρα λειτουργεί υπέρ του ρυθμού, και το combat system εξακολουθεί να είναι απολαυστικό και μελετημένο όπως σε όλα τα παιχνίδια της From.

Ωστόσο, η απουσία PvP στερεί σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση διαρκούς πρόκλησης, κάτι που ενδεχομένως περιορίζει τη μακροχρόνια ενασχόληση. Από την άλλη, ίσως αυτό να μην ήταν ποτέ ο σκοπός της FromSoftware με το Nightreign. Ίσως, αντί για κάτι διαχρονικό, να ήθελε να μας προσφέρει μια σύντομη αλλά έντονη εμπειρία, βασισμένη στη συνεργασία και την ταχύτητα.

Εν κατακλείδι, το Elden Ring Nightreign δεν φιλοδοξεί να ανακαλύψει ξανά τον τροχό. Περισσότερο μοιάζει με μια παράλληλη διαδρομή για τους ήδη μυημένους στον κόσμο του Elden Ring, παρά με μια πρόταση που στοχεύει να αγκαλιάσει ένα νέο κοινό ή να αποτελέσει μία ζωντανή, διαρκώς εξελισσόμενη πλατφόρμα (τύπου live as service). Το αν θα καταφέρει να κρατήσει αφοσιωμένους τους παίκτες μέσω της λογικής του “ένα ακόμα expedition πριν το κλείσω”, εξαρτάται περισσότερο από την αντοχή του καθενός και κυρίως από το πόσο δελεαστικός παραμένει ο στόχος της εξόντωσης όλων των Night Lords, έστω για ακόμη μία φορά.

Σε προσωπικό επίπεδο, όσο κι αν μερικές αποστολές προκαλούσαν αίσθηση κορεσμού, πάντα υπήρχε ένας μικρός σπινθήρας που ωθούσε σε επιστροφή. Η προοπτική ενός expedition με συντονισμένη, “δεμένη” ομάδα με ρυθμό, σιωπηρή κατανόηση και κοινό σκοπό προσέφερε κάθε φορά μια σύντομη αλλά έντονη και ουσιαστική εμπειρία, αρκετή για να ξαναπατήσει κάποιο το “start” την επόμενη μέρα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επαναχρησιμοποίηση εχθρών, τοποθεσιών και εξοπλισμού αφαιρεί μεγάλο μέρος από τη μαγεία της ανακάλυψης ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία των παραδοσιακών τίτλων της FromSoftware. Η roguelike προσέγγιση του Nightreign, όσο και αν προσπαθεί να δώσει νέο ρυθμό και ένταση, δεν καταφέρνει να αντικαταστήσει το βάθος και τη σταδιακή αποκάλυψη των “κλασικών” soulslike εμπειριών. Παρόλα αυτά, προσφέρει αναλαμπές απόλαυσης, ιδίως όταν οι συνθήκες συνεργασίας ευθυγραμμίζονται σωστά.

Ίσως τελικά το Nightreign να μην λειτουργεί ως οδηγός για μια νέα κατεύθυνση στο μέλλον της FromSoftware, αλλά ως ένα ενδιαφέρον συμπλήρωμα. Μια ενδιάμεση εμπειρία, σαν μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή των Chalice Dungeons ή σαν ένα robust extra mode που συνοδεύει τον βασικό τίτλο. Και αν αυτή είναι η πρόθεση πίσω από την ύπαρξή του, τότε ναι ως τέτοιο παράλληλο πείραμα, θα το δεχόμασταν ευχάριστα σε κάποιον μελλοντικό τίτλο της Ιαπωνικής εταιρείας.

Το Elden Ring Nightreign κυκλοφόρησε στις 30 Μαΐου 2025 από την Bandai Namco Entertainment και την ομάδα ανάπτυξης FromSoftware. Ο τίτλος είναι διαθέσιμος για τα PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X|S, Xbox One και PC (Steam). Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PlayStation 5.

Ευχαριστούμε θερμά τη Bandai Namco για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.