Μπορεί η 31η Οκτωβρίου στη χώρα μας να μην μας λέει τίποτα σαν ημερομηνία, όμως σίγουρα πολλά ελληνικά καταστήματα έχουν επιχειρήσει να φέρουν την φρενίτιδα του Halloween και στο δικό μας φθινόπωρο. Ο πιο spooky μήνας της Αμερικής περιλαμβάνει τρομακτικούς στολισμούς, σκαλισμένες κολοκύθες και πολλά, μα πάρα πολλά γλυκά. Για εμάς τους gamers παρόλα αυτά λειτουργεί ως η τέλεια δικαιολογία για να αράξουμε στη ζεστασιά του σπιτιού μας και να παίξουμε κάθε horror release που θα μπορούσαμε να χωρέσουμε σε τριάντα ημερολογιακές ημέρες.

Εμείς βέβαια τώρα για ένα θα μιλήσουμε. Για μία συνέχεια που κουβαλάει ένα πολύ δυνατό legacy και σαφέστατα αντιμετώπισε το αναμενόμενο challenge για να το δικαιώσει. Η ανακοίνωση του «Little Nightmares III» προκάλεσε ανάμικτες αντιδράσεις. Ο ενθουσιασμός προφανώς πήγαζε από την επικείμενη τρίτη συνέχεια μίας εκπληκτικής horror-platforming περιπέτειας. Στον αντίποδα υπήρχε μία δόση αμφιβολίας για το αν ο τίτλος θα μπορούσε να αποδώσει τα απαιτητά standards ύστερα από την εξαγορά της Tarsier Studios από την σουηδική Embracer Group. Το project ανέλαβε η Supermassive Games, γνωστή για τίτλους όπως τα «Until Dawn», «The Quarry» και την «Dark Pictures Anthology». Θεωρητικά, θα έλεγε κανείς πως είναι ο ιδανικός συνεχιστής, δεδομένης της καλής της σχέσης με το στοιχείο του τρόμου. Και σε ένα βαθμό το καταφέρνει. Που το χάνει όμως;

Το «Little Nightmares III» σαν γενική φόρμουλα δεν παρεκκλίνει ιδιαίτερα από τα δύο προηγούμενα entries. Το ανατριχιαστικό setting του Nowhere με τις νέες περιοχές που φέρνει, καταφέρνει άψογα να μας δημιουργήσει την κλειστοφοβική αίσθηση που πηγάζει από τον εφιάλτη ενός μικρού παιδιού και παράλληλα με τα τερατουργήματα που θα μας κυνηγήσουν, μεταφέρει ακέραιο το horror vibe που ανέδειξαν οι προκάτοχοί του. Οι δύο νέοι πρωταγωνιστές μας είναι ο Low και η Alone. Οπλισμένοι με ένα τόξο και ένα γαλλικό κλειδί αντίστοιχα, οι λιλιπούτειοι ήρωές μας αποτελούν μία εξαίρετη προσθήκη στις κούκλες του franchise, με την χημεία τους να αναπτύσσεται πολύ αρμονικά, καθώς ξεπερνούν τις αντιξοότητες που συναντούν. Ο Low είναι πιο καχεκτικός και νευρικός, όμως πολύ θαρρετός παρά τις φοβίες του, με την Alone να είναι δυναμική και προστατευτική απέναντί του, κάτι που φαίνεται πάμπολλες φορές μέσω του υπέροχου animation όταν βοηθάει ο ένας τον άλλον. Για πρώτη φορά επιτέλους, το «Little Nightmares III» μας δίνει την δυνατότητα για online co-op, ένα feature που όσο καλοδεχούμενο είναι, δυστυχώς δεν αξιοποιείται in-game όσο θα έπρεπε.

Ο τομέας που ο τίτλος αξίζει σαφέστατα τα εύσημα είναι ο σχεδιασμός των levels. Από υγρά υπόγεια, μέχρι ταράτσες με καμινάδες και από φεγγαρόφωτα σοκάκια, μέχρι ένα φρικιαστικό Καρναβάλι, το «Little Nightmares III» σετάρει ιδανικά το σκηνικό του, δίχως όμως την δράση που είχαμε συνηθίσει στα προηγούμενα entries. Η πλειονότητα της πλοήγησής σας στον χώρο περιορίζεται υπερβολικά στο ανούσιο μπρος-πίσω (δεξιά-αριστερά στη συγκεκριμένη περίπτωση), αποφεύγοντας προβολείς, σπρώχνοντας αντικείμενα για να δημιουργήσετε περάσματα και όταν έρθει η στιγμή για ένα jumpscare ή κυνηγητό, υπάρχει πάντα η αίσθηση του προβλέψιμου. H χρωματική παλέτα του game είναι πιο μουντή και παρόλο που κάνει την δουλειά στο να αποδώσει την creepy ατμόσφαιρα, σου αφήνει την εντύπωση πως είναι «ξένη».

Οι γρίφοι του είναι ένα ακόμα μελανό σημείο. Είναι δυστυχώς υπερβολικά απλουστευμένοι, με τον τίτλο να μην εκμεταλλεύεται τη συνεργασία ανάμεσα στους δύο ήρωες, όπως έχουμε δει σε απολύτως επιτυχημένους τίτλους με το ίδιο concept (π.χ «It Takes Two»). Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο Low και η Alone πρέπει να συνδυάσουν τα skills τους, όμως είναι πολύ λίγες. Παράλληλα, επιστρέφουν και τα θεματάκια που αντιμετώπιζαν και τα δύο πρώτα games. To 3D (ή έστω 2.5D για να ακριβολογούμε) περιβάλλον προκαλεί αρκετές φορές σύγχυση αναφορικά με το perspective, με πολλά ανούσια deaths ως αποτέλεσμα. Το γεγονός πως πολλές φορές τα checkpoints δεν βοηθούν το respawn, ενίσχυε τον εκνευρισμό σε μία κακή λούπα trial and error στιγμών. Ο χειρισμός επίσης δεν είναι ιδιαίτερα φιλικός σε κάποια σημεία, με το game να μη μας αφήνει να ολοκληρώσουμε ένα QTE sequence, δίχως να πεθάνουμε έστω δύο φορές.

Να τονίσω πως αυτός ο γενικευμένος αρνητισμός που απορρέει από το κείμενο μέχρι τώρα, δεν είναι αντιπροσωπευτικός της συνολικής μου εμπειρίας. Το «Little Nightmares III» δεν χάνει σε καμία περίπτωση τα στοιχεία της γοητείας που το έκαναν αγαπητό από όλο το gaming community. Η αρχή του είναι κάπως νωχελική, ίσως δείγμα της Supermassive Games που έψαχνε να βρει τα πατήματά της και προσπάθησε να παίξει μπάλα εκ του ασφαλούς. Δε θα την κατηγορήσω. Παρόλα αυτά το δεύτερο μισό του είναι απείρως καλύτερο, με τα δύο τελευταία κεφάλαιά του να προσφέρουν μία πολύ satisfying κινηματογραφική εμπειρία, με έξυπνη τοποθέτηση της κάμερας στις κατάλληλες στιγμές, ambient φωτισμούς και μαγευτική φωτογραφία πλάνων.

Η τελική γεύση που σου αφήνει μπορεί να μην είναι τόσο γνώριμη, όμως παραδόξως είναι γλυκιά. Παρά τις εκνευριστικές του στιγμές, το «Little Nightmares III» είναι ένα ένοχο escape σε έναν ψυχεδελικό κόσμο παραισθήσεων, που σαν άλλη Σειρήνα σε καλεί να τον εξερευνήσεις και να χαθείς μέσα σε αυτόν. Οι κόσμοι του είναι ένα τεράστιο statement των ικανοτήτων των game designers που δούλεψαν στο project, με την ανατριχίλα που σου αφήνουν να ανταγωνίζεται κάθε σκοτεινό όνειρο που δε θα θέλαμε ποτέ να δούμε. Ίσως τα φώτα του συγκεκριμένου καρουζέλ να μην έλαμψαν τόσο όσο θα ήθελαν οι δημιουργοί, είναι όμως αρκετά σαγηνευτικά για να μας βυθίσουν σε έναν τρομακτικό λήθαργο εμπνευσμένο από τους μπαμπούλες που κρύβονταν μέσα στις ντουλάπες και κάτω από τα κρεβάτια μας.

Ευχαριστούμε θερμά την Bandai Namco Hellas για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.