Στα πλαίσια της τρέλας που έχει πιάσει την Capcom να φέρει σε remasters και remakes πολλούς από τους παλαιότερους τίτλους της (δε μας χαλάει καθόλου), το “Onimusha 2: Samurai’s Destiny” δεν υπήρχε περίπτωση να μην λάβει την ίδια μεταχείριση. Επτά χρόνια μετά το remaster του “Onimusha: Warlords”, το hit sequel της ιαπωνικής εταιρείας που αγαπήθηκε όσο λίγα το 2002, επιστρέφει καλύτερο από ποτέ. Και ενώ ο βασικός πυρήνας του gameplay παραμένει σχεδόν απαράλλακτος, ο τίτλος εισαγάγει μικρές και απαραίτητες βελτιώσεις, χωρίς παράλληλα να χάνει την αυθεντικότητα και την αύρα του.

Κι εκεί που νόμιζα πως είχα χορτάσει αρκετό Oda Nobunaga στο “Assassin’s Creed Shadows”, ο φημισμένος άρχοντας επιστρέφει στην οθόνη μου με κάπως πιο…επιθετικές διαθέσεις. Αυτή τη φορά ως main antagonist, o Nobunaga βαδίζει για άλλη μία φορά στο μονοπάτι του πολέμου με σκοπό να ενώσει όλες τις φατρίες υπό το λάβαρό του. Με έναν στρατό δαιμόνων από πίσω του, ο πανίσχυρος άρχοντας ισοπεδώνει στο πέρασμά του την περιοχή της Φατρίας Yagyu και ένας νεαρός πολεμιστής ορκίζεται εκδίκηση. Ο Jubei Yagyu θα πρέπει να ανακαλύψει μία δύναμη πέραν του φυσιολογικού για να νικήσει αυτήν την σατανική απειλή, με τους συμμάχους του και τα πνεύματα Oni μέσα του να συνθέτουν ένα υπέροχο μείγμα «DMC» μάχης και μία πολυσύνθετη ιστορία αντάξια ενός JRPG που σέβεται τον εαυτό του.

Το «Onimusha 2: Samurai’s Destiny» έχει action χαρακτήρα, με την κάμερα να είναι fixed τύπου «Resident Evil» στο PS1. Η αλήθεια είναι πως ήταν κάπως δύστροπη στο χειρισμό, αλλά ευτυχώς συνηθίζεται σχετικά γρήγορα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία μεγάλη ποικιλία οπλισμού, ο οποίος αναβαθμίζεται με τις ψυχές των νεκρών στρατιωτών που συλλέγετε. H προσθήκη των τεσσάρων συμμάχων του Jubei είναι ίσως το καλύτερο στοιχείο του τίτλου. Με την ιστορία του καθενός να επηρεάζει άμεσα την τελική έκβαση, ο τίτλος έχει μεγάλο replay value μόνο και μόνο για να δείτε πως κάθε σας επιλογή διακλαδώνεται σε μία καινούργια περιπέτεια. To gameplay δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτά που έχουμε δει σε πολλά survival-horror games, με τα vibes του «Resident Evil» να είναι εμφανή σε πολλά σημεία. Το βασικότερο όπως προανέφερα είναι η στατική κάμερα που αλλάζει όταν περνάτε από περιοχή σε περιοχή, οριοθετώντας το πεδίο δράσης ή εξερεύνησης. Εδώ έρχεται και η πρώτη χρήσιμη αναβάθμιση της remastered έκδοσης, καθώς έχετε πλέον έλεγχο 360 μοιρών με τον δεξί αναλογικό. Και επειδή ένας ιαπωνικός τίτλος που θέλει να θεωρείται αξιοσέβαστος ιαπωνικός τίτλος, πρέπει να έχει και το αντίστοιχο combat. Και το «Onimusha 2» δεν απογοητεύει.

Το βασικό enemy faction του game είναι οι στρατιώτες Genma. Ο Jubei πέραν των όπλων, χρησιμοποιεί μαγεία που αντλεί από τους θρυλικούς Oni πολεμιστές και βασίζεται στα στοιχεία της φύσης. Τα orbs που μαζεύετε αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες αναβαθμίσεις. Οι κόκκινες δίνουν ΧΡ για να βελτιώσετε οπλισμό και armor, οι κίτρινες δίνουν υγεία, οι μπλε αναπληρώνουν τη μαγεία σας και οι μωβ σας δίνουν τα καλύτερα. Είναι οι πιο σπάνιες που μπορείτε να βρείτε και είναι η ενέργεια που βάζει τον Jubei σε «Onimusha» state, όπου οι επιθέσεις είναι πολύ ισχυρές και εσείς είστε άτρωτος για ένα διάστημα. Στο original game έπρεπε να συλλέξετε 5 εξ αυτών για να γίνετε «Onimusha», κάτι που δεν ισχύει στο remaster, καθώς πλέον είστε ελεύθεροι να μεταμορφώνεστε κατά βούληση. Όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία έχουν ως αποτέλεσμα μία πολύ εντυπωσιακή μάχη που ναι μεν έχει την ταχύτητα ενός καλού «hack ‘n’ slash», αλλά δεν σας αφήνει να σπαμάρετε combos χωρίς να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες. Αυτό επιτυγχάνεται με το σύστημα «Issen» που ουσιαστικά είναι το τέλειο deflect για ένα εντυπωσιακό instakill αν είστε υπομονετικοί. Χρησιμοποιούνται στη χρονική στιγμή όπου ο αντίπαλός σας κάνει κίνηση προς τα εμπρός για να σας επιτεθεί και μπορούν να συνδεθούν συνεχόμενα μέσα στα combos σας, πέραν των finishers. Oι πάπυροι που βρίσκετε σας δίνουν δυνατότητα αναβάθμισης των κινήσεών σας, όμως να έχετε υπόψιν σας πως παρόλο που η μάχη δανείζεται το ύφος του «Devil May Cry», βασίζεται περισσότερο στο σωστό timing και στα counters. Μεγάλο θετικό του remaster το ότι παρέχει πλέον επιλογή για quick-switch ανάμεσα στα δύο τελευταία όπλα που χρησιμοποιήσατε, χωρίς να μπλέκεστε κάθε φορά στον χαμό του weapon wheel.

To RPG κομμάτι του «Onimusha 2» το συναντάμε στην πόλη Imasho, οπού δεν υπάρχει εχθρική παρουσία. Ο χρυσός που μαζεύει ο Jubei μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνετε δώρα στους τέσσερις ήρωες που σας συντροφεύουν, με την αντίδραση του καθενός να είναι πολλές φορές απρόβλεπτη κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα. Η αντιμετώπισή τους προς το πρόσωπό σας επηρεάζει την τελική έκβαση όπως προείπαμε και ήταν πολύ διασκεδαστικό να αναμένω το φινάλε σε ένα story arc που δεν πήγε ακριβώς όπως το είχα σχεδιάσει. Μπορεί να σας βοηθήσουν, να σας αποκόψουν ή ακόμα και να σας προδώσουν. Αρκετά side-missions του game θα σας δώσουν τον έλεγχο αυτών των χαρακτήρων, με τις δυνάμεις του Jubei να μεταφέρονται μέσω ενός βραχιολιού. Οι γρίφοι του εμπνέονται επίσης κατά έναν μεγάλο βαθμό από τους αντίστοιχους του «RE», με συλλογή αντικειμένων που πρέπει να συνδυαστούν. Παρόλο που δεν καταλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι της δράσης, είναι κάπως ελλιπείς αναφορικά με την καθοδήγηση που παρέχουν και ορισμένων button prompts που δεν εμφανίζονται όταν πρέπει.

Άλλες μικροπροσθήκες που μας έδωσε η Capcom είναι τα mini games που είναι πλέον ξεκλειδωμένα εξ’ αρχής, όπως και το bonus υλικό. Υπάρχει επιτέλους επιλογή για ιαπωνικό διάλογο, ένα νέο επίπεδο one-shot δυσκολίας που λέγεται «Hell» (όνομα και πράγμα…) και concept art των χαρακτήρων που συνοδεύεται με πρώιμα storyboards, αλλά και ένα music player για να ακούσετε το soundtrack του παιχνιδιού. Δεν υπάρχουν αλλαγές στο βασικό game, παρόλο που κατά τη γνώμη μου ορισμένα σημεία έχριζαν μεγαλύτερης προσοχής. Το κυριότερο είναι ο χαρακτήρας του Jubei, ο οποίος μου έβγαζε κάτι υπερβολικά καρτουνίστικο στους διαλόγους και τις αντιδράσεις του. Τα bosses του game εμπίπτουν επίσης σε αυτήν την κατηγορία, τουλάχιστον ορισμένα. Δεν ξέρω εάν αυτή ήταν η αρχική πρόθεση της Capcom, πάντως προσωπικά μου φάνηκε παράταιρο με τον τόνο του τίτλου, πόσο μάλλον όταν η side τετράδα των ηρώων είχε πολύ πιο ενδιαφέρον character development.

Σε τελική ανάλυση, παρόλο που είμαι ένας άνθρωπος που κλίνει περισσότερο στη δυτική σχεδιαστική μεριά των παιχνιδιών, το «Οnimusha 2: Samurai’s Destiny» με κέρδισε με την απολαυστική του μάχη και ένα πολύ πλούσιο story που σου επιφυλάσσει ανατροπές και σε προ(σ)καλεί να το παίξεις και δεύτερη και τρίτη φορά. Μπορεί το remaster να μην φέρνει ρηξικέλευθες αλλαγές, όμως τα στοιχεία που κέρδισαν τους fans το 2002 είναι παρόντα και το κυριότερο είναι πως μπορούν να κερδίσουν πλέον και τους νεοφερμένους στο franchise, όπως ο υποφαινόμενος. Ίσως για κάποιους το gameplay να φανεί κάπως ξεπερασμένο, όμως για αυτούς που ονειρεύονταν τον Dante να σφάζει κόσμο μέσα στην έπαυλη Spencer, το «Onimusha 2: Samurai’s Destiny» είναι σίγουρα το απόλυτο wet dream.

Ευχαριστoύμε την CD Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.