Amber Alert Director’s Cut Review

Τι συμβαίνει όταν μια ομάδα από cultists επιλέγει μια ήσυχη γειτονιά σε κάποιο suburb μιας πόλης στη Νέα Υόρκη; Μα φυσικά καλούν εμάς, έναν αστυνομικό σε περιπολία προκειμένου να λύσουμε το μυστήριο με την εξαφάνιση μιας κοπέλας που μένει σε εκείνη τη γειτονιά.

Η Dry Bread Games αποφάσισε να εμπλουτίσει το Amber Alert με το Director’s Cut. H Dolores Entertainmentl (publisher) με τη συνδρομή της Tesura Games, μας το έδωσαν απλόχερα και εμείς βυθιστήκαμε με χαρά σε έναν κόσμο τρόμου με στόχο να “καθαρίσουμε” μια ήσυχη, κατά τα άλλα γειτονιά, από μια ομάδα cultists που έχουν απαγάγει μια κοπέλα.

Η ατμόσφαιρα που έχει χτίσει η Dry Bread Games μέσα στο Amber Alert Director’s Cut θυμίζει κάτι οικείο και ταυτόχρονα δημιουργεί έναν βαθύ φόβο ότι σε κάθε γωνία ή πίσω από κάθε τι μπορεί να υπάρχει κάποιος εχθρός έτοιμος να τεστάρει να αντανακλαστικά μας. Πάμε όμως να το δούμε μαζί αναλυτικότερα.

Ας ξεκινήσουμε με το οπτικό κομμάτι το παιχνιδιού το οποίο αποτελεί το 50% του τρόμου. Αναμφίβολα, το οπτικό σύστημα bodycam είναι το ισχυρότερο χαρακτηριστικό του τίτλου. Η πολύ μικρή κίνηση του φακού, ο περιορισμένος φωτισμός και οι φτωχές οπτικές γωνίες εντείνουν τη ψυχολογική πίεση. Βέβαια, αυτό έρχεται και με κάποια αρνητικά στοιχεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο πολύ χαμηλός φωτισμός επηρεάζει αρνητικά την εμπειρία μας ενώ αναγκαστήκαμε σε ορισμένες περιπτώσεις να ανεβάσουμε σχεδόν μέχρι το τέρμα τη φωτεινότητα του παιχνιδιού.

Ένα ακόμα θετικό κομμάτι στα γραφικά, είναι ο σχεδιασμός της γειτονιάς όπου διαδραματίζεται το παιχνίδι. Όλα είναι σκοτεινά, υπάρχει μια αίσθηση από το πρώτο λεπτό πως κάτι κακό έχει γίνει καθώς υπάρχει απόλυτη ησυχία, τα αυτοκίνητα στον δρόμο μοιάζουν να αφέθηκαν εκεί από τους ιδιοκτήτες τους σε κατάσταση πανικού ενώ τα σπίτια μοιάζουν άδεια…αλλά πιστέψτε μας δεν είναι.

Ώρα λοιπόν για το gameplay, εκεί όπου τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα. Το παιχνίδι βασίζεται κυρίως σε melee επιθέσεις και σε συνδυασμό με το όπλο που κουβαλάμε ως αστυνομικοί περιορίζει αρκετά τις κινήσεις μας ας το πούμε έτσι. Η στόχευση του όπλου θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά, κατά την άποψη μας, αυτό δίνει μια μεγαλύτερη αίσθηση ρεαλισμού καθώς εάν το σενάριο του παιχνιδιού συνέβαινε στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε κατά πόσο ένας αστυνομικός θα ήταν τόσο ψύχραιμος ώστε να στοχεύει ακριβώς εχθρούς που έρχονται από το πουθενά μέσα σε απίστευτα βαθύ σκοτάδι.

Όσον αφορά τους cultists που μας επιτίθονται, το ΑΙ τους δεν είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει ενώ οι κινήσεις τους και ο τρόπος με τον οποίο έρχονται κατά πάνω μας είναι συχνά επαναλαμβανόμενος και λόγω αυτού, μετά από αρκετά tries γνωρίζαμε ακριβώς τι να κάνουμε κάθε φορά προκειμένου να τους νικήσουμε.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή να μιλήσουμε για το πιο δυνατό κομμάτι του παιχνιδιού και αυτό δεν είναι άλλος από τον ήχο. Βαθύς, δημιουργεί όλα τα αρνητικά συναισθήματα για να κάνουν έναν παιχνίδι τρόμου καλό ενώ σε συνδυασμό με το οπτικό κομμάτι του παιχνιδιού χτίζουν μια immersive ατμόσφαιρα που πραγματικά μας κρατούσε σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πέρα από τα ηχητικά εφέ του παιχνιδιού, υπάρχουν και στιγμές που δεν ακούγεται απολύτως τίποτα, κάτι που κατά την άποψή μας, ανέβαζε αρκετά την αίσθηση του τρόμου.

Οι ήχοι του περιβάλλοντος που εκτυλίσσεται η ιστορία (ανεπαίσθητα βήματα, πόρτες που τρίζουν ή ακόμα και κάποιες γάτες που πετάγονται από το πουθενά) χτίζουν μια βαριά ατμόσφαιρα βέβαια οι ήχοι επαναλαμβάνονται και αυτό είναι κάτι που επηρέασε το replayability του παιχνιδιού.

Εκτός από τα πολύ καλά κομμάτια του ήχου, θα πρέπει να αναφέρουμε και δυο αρνητικά. Ο αστυνομικός, του οποίου τον ρόλο έχουνε αναλάβει, έχει μια αδιαφορία στη φωνή του, κάτι που αφαιρεί από τη συνολική ατμόσφαιρα, καθώς δεν ταιριάζει στο παιχνίδι και στην ιστορία που διαδραματίζεται. Πέρα από αυτό, μετά από αρκετές φορές που παίξαμε το παιχνίδι (κάθε φορά που πεθαίναμε, το παιχνίδι ξεκινούσε από την αρχή καθώς δεν υπάρχουν save points) γνωρίζαμε από τους ήχους από που και πως θα μας επιτεθεί κάποιος εχθρός.

Εν κατακλείδι, το παιχνίδι έχει έναν αρκετά καλό σχεδιασμό (με τον ήχο και το οπτικό κομμάτι να είναι τα καλύτερα στοιχεία), δε βοηθάνε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού προκειμένου να μας κρατήσουν για αρκετή ώρα engaged στο παιχνίδι ενώ το replayability είναι αρκετά επηρεασμένο από κάποιες λάθος, κατά την άποψή μας, επιλογές των developers.

Το παιχνίδι κυκλοφορεί σε φυσική μορφή για το PlayStation 5 στις 28 Ιουλίου 2025.

Ευχαριστούμε θερμά την Enarxis Dynamic Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.

Βαθμολογία 6,5

ΘΕΤΙΚΑ

  • Ο ήχος είναι εξαιρετικός στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού
  • Τα bodycam horror παιχνίδια δημιουργούν ένα ξεχωριστό είδος τρόμου
  • Τρομερός σχεδιασμός της γειτονιάς που εκτυλίσσεται το παιχνίδι

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

  • Δεν υπάρχουν save points οπότε κάθε death ξεκινάει το παιχνίδι από την αρχή
  • Οι επιθέσεις των εχθρών είναι επαναλαμβανόμενες
  • Το ΑΙ των εχθρών είναι αρκετά κακό

Δε σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε, γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε. Gamer από μικρός και θα το κάνω για όσο βλέπουν τα μάτια μου. Ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσει κανείς το άγχος και την κούραση είναι να παίξει ένα παιχνίδι της FromSoftware. Μπορεί και όχι...

No comments

Αφήστε μια απάντηση