Πειρατεία. Αιώνια ελευθερία και περιπέτεια. Ο πλανήτης μας όλος είναι το καράβι μας, το απέραντο γαλάζιο των ωκεανών και τα λιγοστά λιμάνια και νησιά στα οποία ξαναγεμίζουμε τα κελάρια μας με εφόδια. Μια ζωή στα άκρα και ένας κόσμος βίας, προδοσίας και ευκαιρίας για πλούτο. Δίπλα μας το πλήρωμα μας, τα αδέρφια μας. Οι σύμμαχοι μας. Όποιος δεν βρίσκεται στο κατάστρωμα μας είναι εχθρός. Στα κρύα νερά είμαστε εμείς και οι άλλοι.

Σε αυτήν την φαντασία προσπαθεί να μας βάλει ο νέος indie τίτλος Flint: Treasure of Oblivion. Η ιστορία μας διαδραματίζεται στην χρυσή εποχή της πειρατείας, όπως την οραματίζονται στην Savage Level, το studio-παραγωγό του παιχνιδιού. Η περιπέτεια μας ξεκινάει από τις ακτές της γαλλικής Νορμανδίας, όπου συναντάμε τον κύριο πρωταγωνιστή μας, καπετάνιο James Flint, παρέα με το δεξί του χέρι, τον Billy Bones. Σε κάποιους από εσάς ίσως είναι γνώριμα τα ονόματα αυτά. Αυτό συμβαίνει διότι οι 2 αυτοί άνθρωποι θεωρούνται υπαρκτά, ιστορικά πρόσωπα με πολλές αναφορές σε ιστορικά ντοκουμέντα αλλά και λογοτεχνικά έργα. Πιο συγκεκριμένα, το γνωστό βιβλίο “Treasure Island” του Σκωτσέζου λογοτέχνη Robert Louis Stevenson αποτέλεσε την κυριότερη πηγή έμπνευσης για την πλοκή του παιχνιδιού, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ακολούθησαν πιστά την πεπατημένη.

Όπως είναι προφανές, η ιστορία μας ταξιδεύει σε ένα κυνήγι θησαυρού. Το παιχνίδι ξεκινάει δυναμικά, με τα δυο φιλαράκια να βρίσκονται στα απομεινάρια του διαλυμένου καραβιού τους, χωρίς εξήγηση για το τι είχε προηγηθεί. Οι περιπέτειές τους τους φέρνουν σε διάφορες τοποθεσίες, όπως το Saint-Malo της Γαλλίας, διάφορα νησιά και χωριά της Καραϊβικής και η Κεντρική Αμερική. Στις επόμενες στιγμές ωστόσο, τα εργαλεία τα οποία χρησιμοποιεί το παιχνίδι για να προχωρήσει την πλοκή μπορούν να θεωρηθούν κοινότυπα έως και απλοϊκά. Οι ήρωές μας καταλήγουν φυγάδες του νόμου. Καλούνται να χτίσουν το πλήρωμα τους, να βρουν ένα πλοίο και να επιστρέψουν στο πειρατικό στοιχείο τους.

Για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που θέλει να εντάξει στο πλήρωμά του, ο καπετάνιος Flint τους μπλέκει σε φασαρίες με την χωροφυλακή και πρακτικά τους προσφέρει μια διαφυγή. Το πλήρωμά μας δηλαδή δεν εκφράζει ποτέ κάποια συγκεκριμένη επιθυμία ούτε βλέπουμε κάπου ένα βαθύτερο κίνητρο για μια τόσο ριζική αλλαγή τρόπου ζωής. Παρά την προβλέψιμη φύση της ιστορίας του, και ειδικότερα της αρχής της, το παιχνίδι βρίσκει τα πατήματά του μπαίνοντας στο 2ο σκέλος της πλοκής. Αρχίζει να πραγματεύεται θέματα ελεύθερης βούλησης, περιπέτειας, ψυχικής υγείας αλλά μελετά και μεταφυσικά στοιχεία. Το παιχνίδι αυτό προσφέρει το λεγόμενο slow burn, κάνει μια αμήχανη πρώτη εντύπωση αλλά μετά τις πρώτες ώρες μας είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον.

Το Flint: Treasure of Oblivion αποτελεί έναν strategy, RPG τίτλο, δηλαδή ένα παιχνίδι στρατηγικής που προσπαθεί να μας περάσει την φαντασία του ρόλου του πειρατή. Μόνο από την πλοκή την οποία περιγράψαμε μπορούμε να εννοήσουμε τα στοιχεία περιπέτειας, φαντασίας και roleplaying τα οποία προσφέρει το βιντεοπαιχνίδι. Αυτά πλαισιώνει το turn based σύστημα μαχών. Ο παίκτης αφού προσλάβει μια σειρά ανθρώπων για το πλήρωμα του, μπορεί να τους κάνει level up, να τους εξοπλίσει με όπλα, πανοπλίες, ενισχυτικές κάρτες και αναλώσιμα και να αξιοποιήσει συνδυαστικά τις μοναδικές ικανότητες των χαρακτήρων με την χρήση combo κινήσεων. Κάποιοι χαρακτήρες προκαλούν περισσότερη ζημιά στην υγεία των εχθρών, άλλοι μπορούν να καλύψουν περισσότερο έδαφος μονομιάς ενώ άλλοι μπορούν να θεωρηθούν “tank” λόγω των αυξημένων πόντων υγείας τους. Τα όπλα έχουν το καθένα τα υπέρ και τα κατά του, άλλα προκαλούν περισσότερη ζημιά, άλλα είναι για μάχες σώμα με σώμα ενώ άλλα για μάχες από απόσταση. Όλα τα παραπάνω στοιχεία προσφέρουν το επιθυμητό βάθος στο σύστημα μαχών του παιχνιδιού, καθώς τα πιθανά builds είναι αμέτρητα. Ο τρόπος με τον οποίο κάνουν level up τους χαρακτήρες τους οι παίκτες είναι μοιράζοντας τα “λάφυρα” με το πλήρωμα, τα οποία λειτουργούν σαν XP.

Για την υλοποίηση του παιχνιδιού χρησιμοποιήθηκε η Unreal Engine 5. Η μηχανή αυτή έδωσε στους δημιουργούς την ελευθερία να εφαρμόσουν το μοναδικό αυτό δημιουργικό όραμα για το Flint: Treasure of Oblivion. Σαν μέσο μετάδοσης της ιστορίας το παιχνίδι χρησιμοποιεί σελίδες κόμικ με πολύ ιδιαίτερο ύφος και στυλ. Η μέθοδος αυτή, πέρα από το γεγονός πως κλέβει τις εντυπώσεις, είναι και πολύ αποτελεσματική ως προς τον σκοπό της. Ωστόσο, για παιχνίδι του 2024, αρνητικό σημείο του αποτελούν τα γραφικά, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με παιχνίδι το οποίο θα έπρεπε να τρέχει σε mobile συσκευές και όχι σε συστήματα τελευταίας γενιάς όπως το PlayStation 5, Xbox Series X|S και PC. Αδύναμο σημείο αποτελεί και το σύστημα κίνησης. Εμπνευσμένο απ’ότι φαίνεται από το League of Legends, τουλάχιστον στον υπολογιστή, ο χαρακτήρας κινείται με το αριστερό κλικ. Χαρακτηριστικά ήταν και κάποια τεχνικά μικροπροβλήματα που συναντήσαμε με το σύστημα κίνησης, όπου σε συγκεκριμένα σημεία με μοντέλα είτε χαρακτήρων είτε άλλων αντικειμένων, οι κινήσεις είτε δεν καταγράφονται είτε δεν εφαρμόζονται. Ως αποτέλεσμα, βρεθήκαμε να κάνουμε κλικ αριστερά και δεξιά ώστε να ξεκολλήσουμε και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε σημείο όπου 5 δευτερόλεπτα πριν ήταν αδύνατο να μεταβούμε.

Το σύστημα κίνησης, αν και συνολικά κάνει την δουλειά του, είναι δύσχρηστο και σε συνδυασμό με αδύναμα animations ώρες ώρες φαίνεται αφύσικο. Τα ηχητικά εφέ του παιχνιδιού μας προκάλεσαν επίσης ανάμεικτα συναισθήματα. Τα εφέ κατά την διάρκεια των μαχών είναι κακά, ίσως σε ερασιτεχνικό βαθμό. Λίγα λεπτά αργότερα ωστόσο, συναντήσαμε προς έκπληξη μας άλλα ηχητικά εφέ που μας εξέπληξαν θετικά. Υπογραμμίζουμε επίσης την έλλειψη voice acting κατά την διάρκεια του gameplay και την ύπαρξη του σε κάποια cutscenes. Ίσως μια ευρύτερη χρήση voice acting προσέθετε θετικά στοιχεία στην εμπειρία μας με την ιστορία. Τέλος, να αναφέρουμε πως το κύριο μουσικό κομμάτι του παιχνιδιού είναι καταπληκτικό και δημιουργεί την ιδανική πειρατική ατμόσφαιρα.

Πως θα κρίναμε λοιπόν το παιχνίδι συνολικά; Το Flint: Treasure of Oblivion αποτελεί έναν αξιόλογο indie τίτλο. Με μια δυνατή πλοκή, ένα μοναδικό και ιδιαίτερο στυλ ως προς το δημιουργικό όραμά του και ένα σύστημα μαχών με εγγενές βάθος, σίγουρα μπορεί να προσφέρει αρκετές ώρες ψυχαγωγίας και στους πιο απαιτητικούς παίκτες εκεί έξω. Ωστόσο, κάποιες αδυναμίες είναι εμφανείς, και ίσως τις συγχωρούμε γιατί αποτελεί indie game και όχι ΑΑΑ. Το σεβόμαστε και το συμπαθούμε για αυτό που είναι, όχι για αυτό που θα θέλαμε να είναι.

Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.